«Στην πύλη της αιωνιότητας» («At eternity’s gate», ΗΠΑ, 2018). Δράμα του Τζούλιαν Σνάμπελ. Παρά τη σχολαστική έρευνα για τη ζωή τού ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ (1853-1890) που ολοφάνερα έγινε για τη δημιουργία αυτής της ταινίας, η εικόνα της δεν είναι ποτέ εκείνη της ξεκάθαρης βιογραφίας. Στοχεύοντας στην αποκωδικοποίηση της ψυχής του καλλιτέχνη και με «οδηγό» έναν θαυμάσιο Γουίλεμ Νταφόε στον ρόλο του Βαν Γκογκ, ο Τζούλιαν Σνάμπελ, που εκτός από σκηνοθέτης είναι και εικαστικός, αναζητεί το στοιχείο εκείνο που έκανε τον ζωγράφο αυτό που ήταν. Στη διαδικασία ο Σνάμπελ με τον σεναριογράφο του Ζαν Κλοντ Καριέρ τολμούν αυθαιρεσίες που διόλου δεν ενοχλούν. Αντιθέτως, η ταινία είναι δουλεμένη με απόλυτη ελευθερία γιατί αυτό που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη είναι να δώσει μια προσωπική του άποψη για τον καλλιτέχνη και το έργο του. Οι υπόνοιες ότι ο Βαν Γκογκ βίασε μια γυναίκα, η έλλειψη δραματικότητας στην κοπή του αφτιού του, ακόμα και ο πρόωρος θάνατός του σε ηλικία 37 ετών, που σύμφωνα με την ταινία δεν ήταν αυτοκτονία, ανήκουν σε αυτές τις «αυθαιρεσίες» που δίνουν τον τόνο στο ιδιαίτερο αυτό «ταξίδι» στη ζωή του ζωγράφου. Σταθμοί η Αρλ όπου ο Βαν Γκογκ έμεινε για ένα μεγάλο διάστημα ζωγραφίζοντας, η φυλακή, το ψυχιατρείο. Ο Σνάμπελ εμμένει στην επίπονη διαδικασία της δημιουργίας, μια διαδικασία εντελώς σωματική, με τον Βαν Γκογκ να διασχίζει βουνά και λιβάδια μέσα στο κρύο ή κάτω από τον αγαπημένο του ήλιο, να μασουλά χώμα, να «συνομιλεί» με τα πουλιά. Ο Γουίλεμ Νταφόε μάλλον θα προταθεί για Οσκαρ.

Βαθμολογία: 8

«Κάτω από το δέντρο» («Undir trénu», Ισλανδία / Πολωνία / Δανία / Γερμανία / Γαλλία, 2017). Δράμα του Χαφστέιν Γκούναρ Σιγκούρδσον. Ενα δέντρο στον κήπο ενός ζευγαριού μεσηλίκων ενοχλεί το ζευγάρι των γειτόνων του, επίσης μεγάλων σε ηλικία. Από εκεί αρχίζει το «ξεδίπλωμα» μιας στενάχωρης αλλά πολύ ενδιαφέρουσας μελέτης της παράνοιας στην οποία πολύς κόσμος πια οδηγείται δι’ ασήμαντο αφορμή πιεσμένος από την ασφυκτική καθημερινότητα και την κρίση των τελευταίων χρόνων. Ωριμοι άνθρωποι, με μεγάλα ή ασήμαντα προβλήματα, πνίγονται σε μια κουταλιά νερό και αρνούνται να τα αντιμετωπίσουν με κοινή λογική, με κατανόηση, με διάλογο. Ο Σιγκούρδσον ντύνει την ταινία του με οικογένειες υπό κατάρρευση, τραγωδίες που όχι μόνο δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, αλλά προκαλούν φθόνο, ζήλεια, μίσος (παίζουν οι Eντα Μπιόργκβινσντοτιρ, Σιγκουρντούρ Σιγκούργιονσον, Στάινπορ Χρόαρ Στάινμπορσον κ.ά.)

Βαθμολογία: 7

«Στους διαδρόμους» («In den Gangen», Γερμανία, 2018). Δράμα του Τόμας Στούμπερ. Οι πιθανότητες να προκαλέσει ενδιαφέρον μια ταινία γυρισμένη σχεδόν αποκλειστικά ανάμεσα στους διαδρόμους ενός τεράστιου γερμανικού πολυκαταστήματος δεν πρέπει να είναι και τόσο πολλές, όμως αυτή η ταινία τελικά σε κερδίζει. Με κεντρικό πρόσωπο έναν μυστηριώδη, συνεσταλμένο νεαρό (ο Φραντς Ρογκόφσκι, που θυμίζει λιγάκι τον Χοακίν Φίνιξ), ο οποίος προσπαθεί να ενσωματωθεί στο άγνωστό του περιβάλλον, η παράξενη αυτή ταινία παίρνει σιγά σιγά τη μορφή μιας σπουδής πάνω στη μοναξιά και σε κερδίζει με τον πηγαία ρομαντικό χαρακτήρα της και την τρυφερότητα που κρύβει μέσα της.

Βαθμολογία: 7

«Αστερίξ: Τo μυστικό του μαγικού ζωμού» («Astérix: Le secret de la potion magique», Γαλλία, 2018). Κινούμενα σχέδια των Αλεξάντρ Αστιέρ και Λουί Κλισί. Ανανέωση του διάσημου χάρτινου ήρωα των Ουντερζό – Γκοσινί, στην οποία όλα ξεκινούν όταν ο σοφός δρυΐδης Πανοραμίξ συνειδητοποιεί ότι ήρθε η ώρα για την ανεύρεση αντικαταστάτη του. Σε ποιον όμως θα περάσει το σημαντικό μυστικό του μαγικού φίλτρου, χάρη στο οποίο οι γαλάτες κάτοικοι του χωριού του αντιμετωπίζουν με επιτυχία τους Ρωμαίους; Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, ο Πανοραμίξ θ’ αρχίσει την έρευνα που θα τον φέρει αντιμέτωπο με έναν παλιό του αντίπαλο δρυΐδη, τον Διαβολίξ. Εύπεπτο, έξυπνο παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που τιμά το βαρύ παρελθόν του. Επίσης, μια καλή δουλειά στη μεταγλώττιση, στην οποία συμμετέχει και ο δημοσιογράφος Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος δίνοντας τη φωνή του σε έναν αλαζόνα (αλλά κατά βάθος αφελή) Ιούλιο Καίσαρα.

Βαθμολογία: 6

«Glass» (ΗΠΑ, 2019). Θρίλερ του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν. Η ταινία με την οποία ο σκηνοθέτης της «Εκτης αίσθησης» Μ. Νάιτ Σιάμαλαν υποτίθεται ότι κλείνει μια άτυπη «τριλογία» που άρχισε με τον «Αφθαρτο» (2000) και συνεχίστηκε με το «Split» (2016) είναι απογοητευτική. Ο σκηνοθέτης φέρνει στην ίδια ιστορία δύο ήρωες από τον «Αφθαρτο» (Μπρους Γουίλις, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον) και έναν από το «Split» (Τζέιμς ΜακΑβόι) για να στήσει ένα ψυχολογικό θρίλερ που τελικά βρίσκεται στον αέρα. Από την εποχή της «Εκτης αίσθησης» (1999) ο Σιάμαλαν παλεύει να βρει μια έκπληξη ισάξια με το αλησμόνητο ξάφνιασμα εκείνης της ταινίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι με κάποιες εξαιρέσεις, όπως το «Σκοτεινό χωριό», δεν τα καταφέρνει πάντα. Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν συνέβη στο «Glass», ένα θρίλερ με το ζόρι.

Βαθμολογία: 2

«Περιμένοντας τη Νονά» (Ελλάδα, 2019). Κωμωδία του Νίκου Ζαπατίνα. Ακόμα ένα ντουέτο σε κωμωδία του Νίκου Ζαπατίνα μετά το «Ενας κι ένας» και το «Μια φορά κι ένα μωρό»: o Θανάσης Τσαλταμπάσης και ο Σωτήρης Ελευθερίου υποδύονται δύο κολλητούς που περιφέρονται στη Νάξο κάνοντας όποια δουλειά μπορούν, συλλέγοντας χρήματα για κάτι δικό τους. Ομως ο Ελευθερίου ζει με το παράπονο της κόρης που δεν του επιτρέπεται να δει (Demy), η οποία (φυσικά) βρίσκεται στο ίδιο νησί με τον γερμανό φίλο της (Τζόελ Σέντερμπεργκ, η αποκάλυψη της ταινίας). Εύκολες συμπτώσεις, αλλεπάλληλες παρεξηγήσεις και μια χαριτωμένη τρέλα, τα βασικά χαρακτηριστικά ενός σεναρίου που, παρότι πρόχειρο, πού και πού βγάζει γέλιο.

Βαθμολογία: 4

– Προβάλλεται τέλος και το κυπριακό φιλμ του Πανίκκου Χρυσάνθου «Η ιστορία της πράσινης γραμμής» που αναφέρεται στη σχέση ενός ελληνοκύπριου και ενός τούρκου στρατιώτη που υπηρετούν στην περιοχή της «πράσινης γραμμής» της Λευκωσίας. Παίζουν: Μιχάλης Σοφοκλέους, Τζιχάν Ταριμάν κ.ά.