Οι πρώτες αφίσες εμφανίστηκαν σε Ιερισσό, Πολύγυρο, Κατερίνη και Σκύδρα. Απεικονίζουν τοπικούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους θέτουν το επιθετικό ερώτημα «Εσύ θα προδώσεις τη Μακεδονία μας;». Χθες κόλλησαν και στη Θεσσαλονίκη. Ο δήμος – ως όφειλε – τις κατεβάζει, ενώ ο Γιάννης Μπουτάρης σχολίασε «είναι άλλη μια ένδειξη ότι υπάρχει ένας φανατισμός και μια παράνοια στην πόλη όσον αφορά το Μακεδονικό». Οι δε συριζαίοι που στοχοποιούνται έχουν αρχίσει τις ηρωικές δηλώσεις. Α λα Θεοδώρα Τζάκρη που ποτέ, λέει, στην πολιτική της σταδιοδρομία δεν πτοήθηκε από τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αλλά και τις επιθέσεις στη ΝΔ, είτε υπονοώντας είτε λέγοντας ευθέως πως οι αφισοκολλητές υποκινούνται από τη γαλάζια παράταξη. Οι νεοδημοκράτες, από την άλλη, σπεύδουν να υπενθυμίσουν τα γιαούρτια και τις πέτρες που πετούσαν εναντίον τους οι του ΣΥΡΙΖΑ. Ή όσα έλεγαν στις πλατείες. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης από κοινοβουλευτικού βήματος θύμισε το χιουμοράκι Τσίπρα τον Ιούλιο του 2017 μέσα στην Ολομέλεια, που ο Πρωθυπουργός αναρωτήθηκε: «Τι κακό έχουν οι μολότοφ;».

Υπενθύμιση

Κι όταν του απάντησαν «Τι κακό; Καίνε κόσμο», ανταπάντησε «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν;». Κανείς δεν έχει ξεχάσει πώς αντιλαμβανόταν ο ΣΥΡΙΖΑ τη βία – λεκτική ή άλλη. Ούτε αγνοεί ότι έχει δώσει κυβερνητικές καρέκλες σε ανθρώπους που στοχοποιούν όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους μιλώντας τη «θυμωμένη» γλώσσα των σόσιαλ μίντια. Και σε άλλους, μαρξιστές με ποσέτ, που κάποτε δικαιολογούσαν τη βία με επιτηδευμένα ναΐφ συλλογισμούς τύπου «όταν έχουμε άδικο καθεστώς, η αντίσταση πρέπει να παίρνει βίαιη μορφή». Αρα κανείς δεν χρειάζεται υπενθύμιση. Γιατί μοιάζει σαν να προσθέτεις ένα «άλλα» μπροστά από την καταδίκη πράξεων στοχοποίησης ή βίας. Αν κάτι αποδεικνύει, πάντως, η κόντρα για τις αφίσες, είναι η ευκολία με την οποία αμφότερα τα κόμματα του νέου δικομματισμού επιστρατεύουν σλογκανάκια κι επιχειρήματα στα όρια της ρητορικής του μίσους για να συσπειρώσουν τη βάση τους. Ευκολία που δείχνει πως μάλλον δεν έχουν πάρει τα μαθήματα του διχασμού που προκάλεσε η κρίση.