Η παράσταση των σούργελων ολοκληρώθηκε στη Βουλή.

Ο γραμματέας Σκουρλέτης (του ΣΥΡΙΖΑ) με ενδιαφέρουσα γαλάζια κόμη, για εθνικούς προφανώς λόγους, ανακοίνωσε ότι κυκλοφορεί κάτι που λέγεται προοδευτικός πόλος.

Ανακουφίστηκε ο πόλος.

Η υπουργός Ξενογιαννακοπούλου (παλαιό ΠΑΣΟΚ) δήλωσε ότι «αισθάνεται δικαίωση». Υποθέτω επειδή ολοκλήρωσε επιτυχώς τη διαδρομή Παπουτσής, Τσοχατζόπουλος, Γιώργος Παπανδρέου και τώρα Τσίπρας.

Ανακουφίστηκε ο Ακης.

Η υφυπουργός Παπακώστα (παλαιά ΝΔ) απείλησε να παραιτηθεί επειδή την απειλούν, αλλά το ξανασκέφτηκε μήπως και πάρουν σοβαρά τις απειλές της.

Ανακουφίστηκε η Παπακώστα.

Η Καρακώστα (παλαιός ΣΥΡΙΖΑ) ανακοίνωσε ότι προτίθεται να φέρει τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα, αλλά με μεταρρυθμίσεις κι όχι με επανάσταση.

Φυσικά αν η επανάσταση προλάβει την Καρακώστα, η Καρακώστα προειδοποίησε ότι «θα είμαστε εκεί».

Ανακουφίστηκε η επανάσταση.

Ο Παπαχριστόπουλος (περίπου ΑΝΕΛ) όχι μόνο ξαναβρήκε το περιζήτητο κεφάλι του (αν κρίνω από την τηλεοπτική εικόνα), αλλά δήλωσε ότι δεν θα αφήσει τη χώρα να γυρίσει πίσω.

Ανακουφίστηκε η χώρα.

Ο Δρίτσας (παλαιό «Λιμάνι της Αγωνίας» κ.λπ.) απαγόρευσε στον Μητσοτάκη να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση επειδή είναι «πορφυρογέννητος» κι όχι λιμανίσιος.

Ανακουφίστηκε το λιμάνι.

Ο δε Δανέλλης (πρώην Ποτάμι, πρώην ΠΑΣΟΚ, πρώην Συνασπισμός κ.λπ.) εξήγησε ότι ψηφίζει την κυβέρνηση του Πολάκη και του Παπαγγελόπουλου όχι επειδή είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή ακολουθεί τη συνείδησή του.

Ανακουφίστηκε και η συνείδηση του Δανέλλη.

Ολα αυτά (και πολλά άλλα) άκουσαν τα αφτάκια μας κατά τη διήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Ανακουφιστήκαμε όλοι.

Αλλά με ένα πρωτάκουστο αποτέλεσμα.

Τη συγκρότηση μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας που δεν είναι ούτε κανονική, ούτε πλειοψηφία, διότι τη σύμβαση έργου για τις Πρέσπες διεκδικούν εν τω μεταξύ κι άλλοι.

Μετά τους ΑΝΕΛ που προσελήφθησαν για να υπάρξει κυβέρνηση, ξερογλείφονται τώρα δυο-τρεις του Ποταμιού να τσοντάρουν στο Σκοπιανό.

Παρακολουθούμε ένα ατελείωτο σουλάτσο συναλλαγής και αρπαχτής με το πρόσχημα «προσωπικών απόψεων» ή «εθνικού συμφέροντος».

Υποθέτω ότι ποτέ άλλοτε τόσο λίγοι δεν προσπάθησαν τόσο πολύ να κοροϊδέψουν τόσο πολλούς, θα μας θύμιζε ο Αβραάμ Λίνκολν αν ζούσε.

Μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό της πολιτικής.

Διότι ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν οι αυτόκλητοι ή ιδιοτελείς συνοδοιπόροι της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι η πολιτική δεν είναι ένα άθροισμα ατομικών περιπτώσεων όπου ο καθένας συνομιλεί με τον καθρέφτη του, την τσέπη του ή την ψωνάρα του.

Η πολιτική είναι μια συλλογική υπόθεση πεποιθήσεων, δεσμεύσεων, αξιών και κανόνων.

Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω χαρακτηρίζει τη σημερινή κυβερνητική αρπαχτή. Και ακόμη λιγότερο τι από τα παραπάνω χαρακτηρίζει τους συνοδοιπόρους της.