Στις 3 Δεκεμβρίου του 2018 το Central European University ανακοίνωσε πως από τον Σεπτέμβριο του 2019 θα μετεγκαταστήσει τις περισσότερες διδασκαλικές του υπηρεσίες από τη Βουδαπέστη στη Βιέννη. Η ουγγρική κυβέρνηση είχε, στην πραγματικότητα, κλείσει το CEU, που ιδρύθηκε από τον αγαπημένο μπαμπούλα τού Βίκτορ Ορμπαν, τον Τζορτζ Σόρος. «Είναι μια σκοτεινή μέρα για την Ευρώπη και μια σκοτεινή μέρα για την Ουγγαρία» δήλωσε ο πρύτανης του πανεπιστημίου Μάικλ Ιγκνάτιεφ.

Οχι όμως για τον Ορμπαν, ο οποίος, όπως σημείωσαν οι «New York Times», «έβλεπε καιρό το πανεπιστήμιο ως ένα προπύργιο του φιλελευθερισμού, που απειλούσε το όραμά του για τη δημιουργία μιας “αντιφιλελεύθερης δημοκρατίας”». Και «η επιθυμία του Ορμπαν να το κλείσει έγινε απλώς βαθύτερη λόγω της σύνδεσής του με τον Σόρος, τον οποίο έχει περάσει χρόνια δαιμονοποιώντας». Κατηγορεί ειδικότερα τον Σόρος, ο οποίος γεννήθηκε στην Ουγγαρία και επέζησε της ναζιστικής κατοχής και του Ολοκαυτώματος, «ότι επιδιώκει να καταστρέψει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό προωθώντας την παράνομη μετανάστευση».

Υπάρχει μια φράση που αποδίδεται στον Μαρκ Τουέιν: «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά συχνά ομοιοκαταληκτεί». Δυστυχώς, είμαστε μια γενιά τυφλή στην Ιστορία. Η ΕΕ είναι ένα σύμβολο υπέρβασης του παρελθόντος, χάραξης ενός μέλλοντος καθοδηγούμενου από τις επιστήμες και την οικονομία, όχι από την Ιστορία. Εντούτοις, ανησυχητικές πρόσφατες εξελίξεις, και όχι μόνο στην Ουγγαρία, ομοιοκαταληκτούν με ιδέες και ρητορικές τις οποίες πολλοί θεωρούσαν απορριφθείσες εδώ και δεκαετίες.

Η σημερινή άνοδος – ή καλύτερα, η επιστροφή – της «αντιφιλελεύθερης δημοκρατίας» σε περιοχές της Ευρώπης μάς εκπλήσσει διότι αρνείται το κατεστημένο αφήγημα περί προόδου. Θεωρούμε πως η πρόοδος είναι μιας κατεύθυνσης. Οπως σημειώνει όμως ο πολιτικός φιλόσοφος Τζον Γκρέι, στην ηθική και την πολιτική, αντίθετα με τις φυσικές επιστήμες, τα πράγματα που μαθαίνονται δεν μένουν απαραίτητα μαθημένα. Δύο ομοιοκαταληξίες από την Ιστορία μπορούν να ακουστούν στη σημερινή ουγγρική πολιτική: ο εθνικισμός και ο αντισημιτισμός. Δεν είναι λοιπόν παράλογοι οι παραλληλισμοί με τον φασισμό του Μεσοπολέμου. Αλλο όμως να ομοιοκαταληκτεί η Ιστορία και άλλο να επαναλαμβάνεται.