Πέρασε στα ψιλά. Οχι γιατί – όπως θα ονειρευόταν κάθε συριζαίος που σέβεται τον εαυτό του – ζούμε στη μεταμνημονιακή εποχή, αλλά επειδή συνέπεσε με την κοινοβουλευτική διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Ο Πιερ Μοσκοβισί ήρθε στην Αθήνα και μετέφερε εκ μέρους της Κομισιόν τις γνωστές παρατηρήσεις της Ενωσης. «Οταν», είπε από το βήμα του Ελληνογαλλικού Επιμελητηρίου, «τελειώνει το πρόγραμμα δεν σταματάμε, δεν αφήνουμε το ποδήλατο στην άκρη, συνεχίζουμε να κάνουμε πετάλι». Και για όποιον δεν κατάλαβε για ποιο πράγμα ανησυχούν οι Ευρωπαίοι, συμπλήρωσε «είναι πολύ σημαντικό η περίοδος των εκλογών να μην αποσπάσει την προσοχή από τις μεταρρυθμίσεις». Οσοι συνομιλούν με πηγές στις Βρυξέλλες επιμένουν ότι παρά τη σιωπή τους δημοσίως, οι εταίροι ανησυχούν ιδιωτικώς για το «ενδεχόμενο καθυστερήσεων λόγω προεκλογικής περιόδου». Αυτή είναι η κομψή διατύπωση του «ανησυχούν λόγω της προεκλογικής παροχολογίας». Τη συγκεκριμένη ανάγνωση υποστηρίζει και ο λόγος της επίσκεψης Μοσκοβισί.

Ανησυχία

Τυπικά ήρθε αποδεχόμενος πρόσκληση του Ελληνογαλλικού Επιμελητηρίου να είναι ο κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωσή του. Οι κονεσέρ, όμως, λένε πως στην ουσία ήρθε για να παροτρύνει την κυβέρνηση να ξεπεράσει τη μεταρρυθμιστική κόπωση και να τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Μπορεί, επομένως, ο Πρωθυπουργός να φρονεί ότι η οικονομία είναι το ατού του, οι καλύτεροί του φίλοι ωστόσο στην καρδιά της ευρωκρατίας δεν φαίνεται να συμμερίζονται την τσιπρική εκτίμηση. Και σίγουρα δεν την υιοθετούν οι εγχώριοι άνθρωποι της αγοράς. Σύμφωνα με έμπειρο πολιτικό που έχει επαφές με οικονομικούς παράγοντες, η πρόβλεψη που κυριαρχεί στους κόλπους των τελευταίων είναι ότι «ο Τσίπρας δεν μπορεί να πάει πέρα από τον Μάιο ούτε μισό λεπτό». Αν, λοιπόν, σε αυτά προσθέσει κανείς τα spreads των ελληνικών ομολόγων που ανεβαίνουν και την αιτία της ανόδου τους – την ανησυχία, δηλαδή, των επενδυτών που δεν προτίθενται να επενδύσουν σε μια χώρα χωρίς πολιτική σταθερότητα -, καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: Το Μαξίμου έχει στην πραγματικότητα σοβαρότερα προβλήματα από τις Πρέσπες. Είναι η οικονομία, ηλίθιε, που λέει και το τσιτάτο.