Θυμίζει σε πολλούς τις προ αμνημονεύτων ετών (και Μνημονίων!) εποχές του ΧΑΑ. Με τα απανωτά limit up των μετοχών. Τέτοια είναι για τον ΠΑΟΚ ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Οχι μόνο ο βασικός «κίπερ» στην πορεία που όλοι στην Τούμπα επιθυμούν να έχει ως τερματικό σταθμό τον τίτλο, αλλά και ο άνθρωπος που θα υπερασπίζεται την εστία του Δικεφάλου έως το 2022.

Ναι, ο Πασχαλάκης που βαδίζει πλέον στα 30 του χρόνια ανανέωσε το συμβόλαιό του με τον ΠΑΟΚ. Πολύ νωρίτερα από τον ερχόμενο χειμώνα που έλεγε. Αυτό πρακτικά σημαίνει τα εξής απλά πράγματα: πρώτον, συνεχίζεται χωρίς άγχος να δίνει το άπαν των δυνατοτήτων του. Δεύτερον, ικανοποιείται από οικονομικά δεδομένα και όρους συμβολαίου. Και τρίτον, εξίσου σπουδαίο και σημαντικό, ο Πασχαλάκης επιλέγει να συνδέσει το όνομά του με τον ΠΑΟΚ, εξαργυρώνοντας έτσι στη Θεσσαλονίκη τις εντυπωσιακές του αποδόσεις και όχι ρισκάροντας μετακόμιση, πάνω σε μια ευαίσθητη καμπή της ποδοσφαιρικής του διαδρομής. Εκτιμά πολλά και το δείχνει με τον τρόπο του.

Αλλά κι αυτός πάλεψε πολύ. Ελάχιστοι τον πίστεψαν όταν πέρασε το κατώφλι της νυν ομάδας του. Αλλωστε, ούτε ο ίδιος είχε κάποιο παρελθόν που να κάνει να δεις με ενδιαφέρον την περίπτωσή του. Οι πλέον ψύχραιμοι τον αποκαλούσαν… τρελούτσικο παιδί και μάλλον αυτό είχε να κάνει με το γενικότερό του στυλ και την τάση να κάνει εκτινάξεις ακόμη και όταν η μπάλα κατέληγε – εμφανώς – πολλά μέτρα άουτ. Ο Πασχαλάκης δεν μάσησε. Πίστεψε στις δυνατότητές του, εκτόπισε τον αλλοδαπό ανταγωνιστή του (Ρέι), κλήθηκε στην Εθνική και πιστεύει ότι μπορεί ακόμη καλύτερα να τα πάει. Γιατί όχι; Τα προσόντα του δεν του λείπουν και άλλωστε έχει περιορίσει τις επιπολαιότητες που ανέκαθεν αποτελούσαν κάτι σαν σήμα κατατεθέν του. Αν βελτιώσει παραπάνω και τις εξόδους του, τότε ποιος τον πιάνει! Γιατί δεν πρέπει να λησμονεί κάποιος, ότι όπως έχει κάνει καταπληκτικές αποκρούσεις, έχει υποπέσει και σε αγωνιστικές γκέλες που πλήγωσαν και ανάγκασαν τον ΠΑΟΚ να πετά χαμηλότερα των προσδοκιών.

ΥΓ. Δεν μπορεί ένας ψαγμένος να μην αναφερθεί ή να μη σκεφθεί τον τελικό του Σούπερ Καπ Ιταλίας στην Τζέντα. Μανούλα σε αυτά οι Ιταλοί, τον μετέφεραν στα ξένα, έστω και για εμπορικούς λόγους, έστω και μεσούσης της περιόδου. Αλλά το γήπεδο γέμισε και το προϊόν διαφημίστηκε κατά κόρον. Κατά τα λοιπά, εμείς μένουμε με τις όντως ωραίες αναμνήσεις ενός Ολυμπιακού – ΟΦΗ και ενός ΑΕΚ – Ολυμπιακού εδώ και κάποιες δεκαετίες…