Η ιδέα για ένα ντιμπέιτ Τσίπρα – Μητσοτάκη με αποκλειστικό αντικείμενο το Μακεδονικό και τη Συμφωνία των Πρεσπών έχει ενδιαφέρον. Με έναν καλό συντονιστή, που θα εμποδίζει τα ξεστρατίσματα και θα κρατά τη συζήτηση σε ένα επίπεδο, υπάρχει ελπίδα να απαντηθούν ερωτήματα, να λυθούν απορίες και να αποσαφηνιστούν σκοτεινά σημεία. Να μάθουμε επιτέλους τι δίνουμε και τι παίρνουμε, που λέει και η πιάτσα.

Ποτέ δεν έχασε κάποιος από μια συζήτηση. Αντιθέτως, πολλά μπορεί να κερδίσει. Πάρτε την Κατερίνα Παπακώστα. Η ανεξάρτητη βουλευτής είχε ανέκαθεν ισχυρές απόψεις. Το 2012, ας πούμε, πίστευε ότι «οι λαθρομετανάστες εισρέουν κατά χιλιάδες στα σύνορα σαν κατσαρίδες». Είχε επίσης πάντα το θάρρος της γνώμης της. Τον Αύγουστο του 2015, έτσι, χαρακτήριζε τον Αλέξη Τσίπρα «προκλητικά αμοραλιστή», τον Σεπτέμβριο τον κατηγορούσε ότι λέει διαρκώς ψέματα και ότι έχει γίνει περίγελως του Καμμένου, ενώ τον Νοέμβριο αναρωτιόταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του συνταγματικού τόξου.

Προφανώς όμως η κ. Παπακώστα διαβάζει πολύ, σκέφτεται πολύ και παρακολουθεί κατά κόρον ντιμπέιτ, πράγμα που την οδηγεί συχνά να αναθεωρεί τις ισχυρές της απόψεις. Κάπως έτσι η πρώην υφυπουργός του Σαμαρά έφτασε να διοριστεί σε μια κυβέρνηση ψευτών και αμοραλιστών. Και προφανώς να θεωρεί τους μετανάστες κάτι σαν ευλογία.

Με μεγάλη αγωνία περιμένει λοιπόν ο ελληνικός λαός να μάθει αν έχει κάνει ανάλογη στροφή και στο θέμα του Μακεδονικού. Τον περασμένο Ιανουάριο υποστήριζε ότι οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί σε σχέση με το 2008 και ότι «το τεχνητό αυτό κράτος» (δηλαδή η ΠΓΔΜ) «δεν είναι βιώσιμο». Λίγες ημέρες αργότερα το χόντραινε περισσότερο, βροντοφωνάζοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει λύση «δίχως το όνομα Μακεδονία ή τα παράγωγά του». Κι ύστερα έγινε υφυπουργός.

Αν και δημοσιογραφικές πληροφορίες τη φέρουν τώρα να υπερψηφίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών, η ίδια δεν έχει πάρει δημοσίως θέση. Ισως να περιμένει το ντιμπέιτ. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ένα ξερό ΝΑΙ στη Βουλή δεν θα είναι αρκετό στους ψηφοφόρους της. Ο Σπύρος Δανέλλης δέχθηκε τόσα πυρά επειδή έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να έρθει στη Βουλή μια συμφωνία στην οποία πιστεύει. Εκείνη δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει τη θέση της, έστω και μόνο για να καταλάβουν κάποιοι θερμόαιμοι ναυτικοί ότι η Μακεδονία δεν πωλείται;

Ορισμένοι επισημαίνουν ότι ούτε αυτό φτάνει και ότι η κ. Παπακώστα θα έπρεπε να παραιτηθεί – όχι από την κυβέρνηση για το θεαθήναι, αλλά από τη Βουλή. Σε ένα υγιές πολιτικό σύστημα, μια τέτοια κίνηση θα ήταν αυτονόητη. Και θα συνοδευόταν ασφαλώς από τις παραιτήσεις όλων εκείνων, βουλευτών, υπουργών ή πολιτικών αρχηγών, που άλλαξαν στάση, για οποιονδήποτε λόγο και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, τόσο για το Μακεδονικό όσο και για άλλα ζητήματα τέτοιας σημασίας. Με ή χωρίς ντιμπέιτ.