1 Κι όμως, η HBO είχε απ’ την αρχή την ανησυχία ότι οι επίδοξοι θεατές θα πίστευαν ότι η σειρά αφορά τους μουσικούς της όπερας. Γι’ αυτό και στο logo έβαλαν το σήμα του περιστρόφου (στο γράμμα «r»).

2 Κατά την αναζήτηση των κατάλληλων ηθοποιών για το καστ ο δημιουργός της σειράς Ντέιβιντ Τσέιζ κατέληξε – αναπόφευκτα, θα γράψουν αργότερα οι ειδικοί – στη δεξαμενή των «Καλών παιδιών» (1990) του Μάρτιν Σκορσέζε. Η σειρά θα «δανειστεί» τελικά 28 ηθοποιούς από την ταινία, ανάμεσά τους έξι βασικούς: Λόρεν Μπράκο, Τόνι Σιρίκο, Μάικλ Ιμπεριόλι, Βίνσεντ Παστόρε, Φρανκ Βίνσεντ, Τζόσεπ Ρ. Γκανασκόλι.

3 Οι μόνοι ηθοποιοί που δεν έχουν ιταλική καταγωγή είναι η Τζέιμι Λιν Σίγκλερ (Μίντοου Σοπράνο), ο Ρόμπερ Αϊλερ (A.J. Σοπράνο), ο Ντέιβιντ Πρόβαλ, η Νάνσι Μάρτσαντ και ο Τζέρι Αντλερ.

4 Στο 11ο επεισόδιο του πρώτου κύκλου ο Πόλι σταματάει το αυτοκίνητό του δίπλα σε εκείνο του Μπιγκ Σαλ και κορνάρει για να του τραβήξει την προσοχή. Ο ήχος που ακούγεται είναι το «Speak softly, love», βασικό μοτίβο από τη μουσική του Νίνο Ρότα στην τριλογία του «Νονού». Στην απόπειρα φόνου εναντίον του, εξάλλου, ο Τόνι Σοπράνο έχει μόλις αγοράσει χυμό πορτοκαλιού, όπως ο Ντον Κορλεόνε (Μάρλον Μπράντο) πορτοκάλια λίγο πριν τον χτυπήσουν οι εκτελεστές.

5 Υπάρχει και άλλη έμμεση «σύνδεση» του Γκαντολφίνι με τον Μπράντο. Το ντεμπούτο του πρώτου στο Μπροντγουέι γίνεται σε μια αναβίωση του «Λεωφορείου ο πόθος» (1992) με την Τζέσικα Λανγκ και τον Αλεκ Μπάλντουιν. Θα εμφανιζόταν επίσης στο θεατρικό «Λιμάνι της αγωνίας», άλλη μια ταινία με την οποία έχει συνδέσει ανεξίτηλα το όνομά του ο μέγας Μπράντο.

6 Στη σκηνή που ο Κρίστοφερ πυροβολεί τρεις φορές τον Εμίλ Κολάρ, στο βάθος ενός κρεοπωλείου (σήμα κατατεθέν οι γουρουνοκεφαλές), εμφανίζονται τρία στοπ καρέ διάσημων ηθοποιών του αμερικανικού κινηματογράφου, που έχουν συνδεθεί με το γκανγκστερικό φιλμ. Πρόκειται για τους Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Ντιν Μάρτιν και Εντουαρντ Τ. Ρόμπινσον («Μικρός καίσαρας»).

7 Ο πρώτος αμερικανός σταρ στον οποίο αναφέρεται ο Τόνι Σοπράνο στο πρώτο επεισόδιο της σειράς είναι ο Γκάρι Κούπερ, τον οποίο αναφέρει στη συνεδρία με τη Μέλφι ύστερα από την κρίση πανικού: «Στις μέρες μας όλοι τρέχουν στον ψυχίατρο… Τι απέγινε ο Γκάρι Κούπερ; Ο δυνατός, σιωπηλός άντρας;».

8 Η τηλεοπτική ψυχαναλύτρια του Τόνι, δρ Μέλφι, βασίστηκε στην πραγματική του Ντέιβιντ Τσέιζ, όπως αποκάλυψε ο τελευταίος σε συνέντευξή του στο «Rolling Stone» το 2006. Η Λορέιν Κάουφμαν όχι μόνο έδειξε ενδιαφέρον για τη σειρά, αλλά ύστερα από λίγα επεισόδια έγραψε και έναν «οδηγό ανάλυσης» των χαρακτήρων.

9 Για τον ρόλο του Τόνι Σοπράνο υποψήφιος ήταν και ο Στίβεν βαν Ζαντ, ο κιθαρίστας του Μπρους Σπρίνγκστιν. Βέβαια η πραγματική μάχη έγινε μεταξύ του Τζέιμς Γκαντολφίνι και του Μάικλ Ρισπόλι (που τελικά πήρε τον ρόλο του Τζάκι Εϊπριλ).

10 Ηταν η πρώτη σειρά της συνδρομητικής τηλεόρασης που απέσπασε υποψηφιότητα για Emmy ως δραματική (1999), βραβείο το οποίο τελικά θα κερδίσει το 2004 και το 2007. Συνολικά έχει αποσπάσει 21 βραβεία Εmmy και πέντε Χρυσές Σφαίρες.

11 Πράκτορες του FBI έχουν αποκαλύψει, σύμφωνα με τη δημιουργική ομάδα της σειράς, ότι μέλη της πραγματικής Μαφίας παρακολουθούσαν ανελλιπώς τα επεισόδια του Σαββατοκύριακου. Ο Τέρενς Γουίντερ, βασικός σεναριογράφος, δήλωσε μάλιστα στο «Vanity Fair» ότι η Μαφία πίστευε πάντα πως υπήρχε δικός της πληροφοριοδότης μέσα στη σειρά. «Δε πίστευαν ότι υπήρχε τόση ακρίβεια στις λεπτομέρειες».

12 Στους τρεις πρώτους κύκλους οι Δίδυμοι Πύργοι της Νέας Υόρκης φαίνονται στους τίτλους αρχής (από το δεξί παράθυρο του αυτοκινήτου του Τόνι). Το στιγμιότυπο καταργείται στο πρώτο επεισόδιο που προβλήθηκε μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

13 Στο αποχαιρετιστήριο κείμενο για το τέλος της σειράς, ο Τζέφρι Ο’ Μπράιαν γράφει στο «New York Review of Books» τον Αύγουστο του 2007: «Ο,τι ξεκίνησε ως η ιστορία μιας πιθανής θεραπείας έγινε η περιγραφή των τελευταίων σταδίων μιας αθεράπευτης αρρώστιας. Οι εικόνες “σκοτείνιασαν” σαν να αποσυρόταν ο ήλιος από το Βόρειο Νιου Τζέρσεϊ. Η κατάλληλη “αποκαλυπτική” αναφορά στη λογοτεχνία ήταν το ποίημα “Η δευτέρα παρουσία” (σ.σ.: που διαβάζει ο γιος του Τόνι, A.J., πριν από την απόπειρα αυτοκτονίας στην πισίνα. Από εκεί και ο γνωστός στίχος: “Τα πάντα γίνουνται κομμάτια/ το κέντρο δεν αντέχει”)».

14 Οταν ρωτήθηκε για τη σειρά ο Μάρτιν Σκορσέζε παραδέχθηκε ότι έχει παρακολουθήσει «λίγα επεισόδια», αλλά δεν μπορούσε να μπει στο πνεύμα της σειράς. Εξήγησε ότι επρόκειτο για μια «διαφορετική γκανγκστερική κουλτούρα» σε σχέση με τη δική του γενιά.

15 Μία από τις βασικές επιρροές του Γκαντολφίνι ήταν η ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντε Νίρο στους «Κακόφημους δρόμους» του Σκορσέζε, αλλά η ταινία που του κόλλησε το μικρόβιο του ηθοποιού είχε στοιχεία μιούζικαλ! «Το πρώτο φιλμ που θυμάμαι να έχω δει ήταν το “West Side Story”. Και τότε είπα “Ουάου!”».

16 Η οικογένεια Γκαντολφίνι αγόραζε λάστιχα από τον Σαλβατόρε Τραβόλτα, πατέρα του Τζον, στη δεκαετία του 1970. Οταν ο Τζέιμς είδε το πόστερ από τον «Πυρετό το σαββατόβραδο» πήρε την τελική απόφαση. Εκτοτε οι δύο ηθοποιοί έχουν εμφανιστεί μαζί σε πέντε ταινίες.

17 Τον Ιανουάριο του 2000 ο Σύνδεσμος Ιταλοαμερικανικών Ενώσεων των ΗΠΑ δημοσιοποίησε ανακοίνωσή του όπου κατήγγειλε τη σειρά για την αναπαραγωγή αρνητικών στερεοτύπων σχετικά με τους Αμερικανούς ιταλικής καταγωγής.

18 Το Νοέμβριο του 2006 ένα βιντεοπαιχνίδι που βασίστηκε στους χαρακτήρες της σειράς κυκλοφόρησε για το Playstation 2 με τίτλο «The Sopranos: ο δρόμος προς τον σεβασμό».

19 Πριν από λίγες μόλις ημέρες κυκλοφόρησε η έκδοση «The Sopranos Sessions» (Abrams Press), μια συλλογή δοκιμίων και συζητήσεων μεταξύ των τηλεοπτικών κριτικών Αλαν Σέπινγουολ και Ματ Ζόλερ Ζάιτς, από τους πρώτους που έγραψαν για τη σειρά.

20 Στην ταινία «The many saints of Newark», που ετοιμάζεται ως το πρίκουελ της σειράς (επιστρέφοντας στην παιδική ηλικία του Τόνι Σοπράνο), μέχρι στιγμής έχει ανακοινωθεί η συμμετοχή των ηθοποιών Αλεσάντρο Νιβόλα (Ντίκι Μολτισάντι), Τζον Μπέρνθαλ και Βέρα Φαρμίγκα. Σκηνοθετεί ο Αλαν Τέιλορ, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Ντέιβιντ Τσέιζ με τον παραγωγό Λόρενς Κρόνερ.