Η εικόνα είναι μάλλον καθαρή: από την επόμενη εβδομάδα, με την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, μοναδικό ζητούμενο θα παραμείνει ο χρόνος των εκλογών. Ολα τα άλλα θα έχουν εξαντληθεί ή προεξοφληθεί. Τα επιμέρους «κοινωνικά» νομοσχέδια ελάχιστα θα μεταβάλουν τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί, όπως και η πρώτη φάση της συνταγματικής αναθεώρησης (αν ολοκληρωθεί από την παρούσα Βουλή). Το μόνο που θα απομείνει να απαντηθεί είναι η μέρα που θα στηθούν οι μεγάλες κάλπες, σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς θα αρχίσει κι επισήμως να κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου. Την ημερομηνία αναζητούν ήδη και οι ξένοι, διπλωμάτες και αναλυτές, με τη βεβαιότητα ότι η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα δεν εξαρτάται από τίποτε άλλο ενδιάμεσο. Μέχρι τότε, ακινησία. Οι κάλπες θα μιλήσουν για όλα.

Στην Κουμουνδούρου φοβούνται ότι ένας εκλογικός αιφνιδιασμός τον Μάρτιο μόνο τους συριζαίους θα αιφνιδιάσει – και παρασκηνιακά ο Τσίπρας πιέζεται να μην πάρει το ρίσκο, αν όντως ζυγίζει την κίνηση. Οι τίτλοι τέλους στο έργο που ξεκίνησε στις Πρέσπες και τα νομοθετήματα (για κατώτατους μισθούς κ.λπ.) που θα προωθηθούν αμέσως μετά σωρηδόν στη Βουλή ολοκληρώνουν και την τρέχουσα ατζέντα. Το Μαξίμου μένει να αποφασίσει εάν, παρακολουθώντας τον χρόνο να τρέχει, μπορεί να προσδοκά κάτι καλύτερο. Μια ηρωική έξοδος μέσα στη σύγχυση και στον συνωστισμό του Μαΐου, μαζί με ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους, θα μπορούσε να περιορίσει τη ζημιά – και κάπως έτσι το βλέπει η λογική των παλαιοτέρων. Μετά, με τον κίνδυνο τα βαγόνια να έχουν αδειάσει από επιβάτες, το τρένο του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φθάσει ώς τον καταληκτικό σταθμό του Οκτωβρίου. Οι διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού ότι εκεί θέλει να καταλήξει, πείθουν λιγότερο από την εικόνα που μεταφέρουν όσοι ανακατεύουν την κατσαρόλα στην κουζίνα του Μαξίμου.

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης είναι ένας από αυτούς. Στην πραγματικότητα, από τον υπουργό Επικρατείας για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου (κατά την επίσημη ιδιότητα), ο Τσίπρας δεν περιμένει κανέναν συντονισμό, παρά μόνο τους αριθμούς που μπορούν να οδηγήσουν και στις τελικές αποφάσεις. Ο Βερναρδάκης όλο τον Απρίλιο θα μετράει και ανάλογα με τα δικά του αποτελέσματα ο Τσίπρας θα τραβήξει το χαρτί του Μαΐου ή θα αφήσει τον χρόνο να κυλήσει. Περισσότερο από την «ψαλίδα» με τη ΝΔ, στο Μαξίμου ενδιαφέρονται σε ποια επίπεδα θα κριθεί η σύγκρουση των ευρωεκλογών. Αν η διαχρονικά χαλαρή κάλπη κριθεί στο επίπεδο του 20%-30% για τα δύο πρώτα κόμματα, όπως ευελπιστούν στο πρωθυπουργικό επιτελείο, ένα πρόβλημα μπορεί να ανακύψει για τη χαμηλή πτήση του Μητσοτάκη, ο οποίος, παρά την πρωτιά, θα φαίνεται ότι δεν εισπράττει και δεν κεφαλαιοποιεί τη γενικευμένη αντίδραση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτή την εικόνα, η ΔΕΘ του 2019 θα μπορούσε να γίνει ένα προεκλογικό μπαλκόνι για τον Τσίπρα, με νέες υποσχέσεις που θα συνταιριάξουν ενδεχομένως και με κάποιες εξελίξεις από το δικαστικό μέτωπο. Διαφορετικά, το τέλος Μαΐου, με τον σχεδόν καλοκαιρινό καιρό, θα «κλειδώσει» για τον αποχαιρετισμό.

Σε αυτήν τη φάση, ο δημοσκόπος Βερναρδάκης φέρεται να είναι βασικός εισηγητής του φθινοπωρινού σεναρίου, όχι γιατί τα ευρήματα είναι αισιόδοξα, αλλά επειδή πιστεύει ότι ο χρόνος γιατρεύει πληγές. Μέχρι τον Απρίλιο ο Τσίπρας θα φροντίσει να χτίζει προφίλ «ηγέτη του προοδευτικού χώρου» και μια εικόνα γητευτή του διεθνούς παράγοντα. Μετά τη Μέρκελ ακολουθεί η φωτογράφιση με τον Ερντογάν, πήρε πρόσκληση ο Πομπέο αφού δεν προλαβαίνει ο Τραμπ να φτάσει στα μέρη μας, ενώ ήδη ετοιμάζεται και η πανηγυρική συνάντηση με τον Ζόραν Ζάεφ – που από την πλευρά του θα προσπαθήσει να ξεφορτωθεί το εμπόδιο του Γκιόργκι Ιβάνοφ στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου. Είτε στην Αθήνα είτε στα Σκόπια, τα επινίκια για τις Πρέσπες θα υπηρετούν εκατέρωθεν προεκλογικές ανάγκες.