Στον ιππόδρομο στήνουν τις κούρσες. Στη ρουλέτα έχει αναφερθεί ότι βάζουν μαγνήτες. Στο ποδόσφαιρο στήνουν τα παιχνίδια. Στην πόκα σημαδεύουν τις τράπουλες. Στο μπαρμπούτι φτιάχνουν τα ζάρια. Οπου υπάρχει «παιχνίδι» συνυπάρχει και η ζαβολιά. Από την πλέον ανώδυνη, αν πρόκειται π.χ. για ποδόσφαιρο να κάνεις βουτιά για να κερδίσεις πέναλτι, που τιμωρείται με κίτρινη κάρτα, ή την κακουργηματική αν στήσεις το παιχνίδι. Με τους διωκτικούς μηχανισμούς στις δεύτερες των περιπτώσεων να είναι σε συνεχή εγρήγορση. Στην Ισπανία τις προάλλες οι Αρχές προχώρησαν σε 83 συλλήψεις για στημένα παιχνίδια στο τένις. Το να κάνεις απάτη σε τόσο υψηλό επίπεδο έχει και το ρίσκο του. Η πολιτική δεν είναι παιχνίδι. Η πολιτική είναι κάτι πολύ σοβαρότερο. Καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων. Το να στήσεις το παιχνίδι στην πολιτική δεν είναι μόνο ηθικά απαράδεκτο. Εχει και ουσιαστικές συνέπειες.

Αστρολόγος

Κι όμως. Αν στήσεις το παιχνίδι στην πολιτική δεν τρέχει κάστανο. Το είδαμε όλες αυτές τις μέρες στη διαδικασία για να χωρίσουν τα τσανάκια τους Τσίπρας – Καμμένος. Σικέ 100%. Για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι εξ ημών τις αναμετρήσεις Καρποζήλος – Λαμπράκης και οι νεότεροι του Σουγλάκου (φωτογραφία πάνω) με τον Τρομάρα. Με διαιτητή τον μετέπειτα αστρολόγο Πιτ Παπαδάκο. Που θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, είχαν και μία αληθοφάνεια. Με τους αθλητές ενίοτε να τραυματίζονται και να εγκαταλείπουν το ριγκ αιμόφυρτοι. Στη δήθεν διαφωνία Καμμένου – Τσίπρα για το Μακεδονικό όλα ήταν φτιαχτά. Διπλό ημίχρονο, δήθεν ότι φεύγουν από την κυβέρνηση οι υπουργοί των ΑΝΕΛ, ισοπαλία τελικό. Κι αμφότεροι ευχαριστημένοι και κερδισμένοι. Εστω πρόσκαιρα. Και ο Αλέξης που έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης και ο Πάνος που επιτέλεσε το δήθεν πατριωτικό καθήκον του. Τόσο φτιαχτό μάλιστα, που οι βουλευτές που θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης ήταν γνωστοί από την προηγούμενη εβδομάδα.

Χειροπέδες

Σαν να λέμε φτιάχνουμε το ματς στο ποδόσφαιρο. Ποντάρουμε, όχι μόνο στο αποτέλεσμα και στο ακριβές σκορ, αλλά και στους ποδοσφαιριστές που θα βάλουν τα γκολ. Αυτογκόλ για να είμαστε σαφείς: Παπαχριστόπουλος, Κουντουρά, Ζουράρις, Κόκκαλης. Για να έχει ο Αλέξης την πίτα ολόκληρη και να είναι χορτάτος κι ο Καμμένος. Να διαγράφει κατ’ επιλογή ώστε να έχει τους πέντε βουλευτές που απαιτούνται για να διατηρεί Κοινοβουλευτική Ομάδα. Πιο στημένο δεν γίνεται. Αν είχε συμβεί αυτό σε ποδοσφαιρικό παιχνίδι, θα τους τρέχανε όλους μαζί με τις χειροπέδες. Στην πολιτική όπως προαναφέραμε, υπάρχει το ακαταδίωκτο. Στήνεις με το αζημίωτο. Ο πάντα χαρούμενος και χαμογελαστός Αλέξης, φτιάχνει την τράπουλα και βγάζει λόγο στο Μέγαρο Μουσικής. Ανακοινώνει το τέλος της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ κι αλλάζει δήθεν ρότα αναζητώντας προοδευτικές συνεργασίες.

Δελφινάριο

Σκηνοθεσία φτηνή και χοντροκομμένη. Ειδικότερα από την πλευρά του Καμμένου (φωτογραφία κάτω) που το κιτς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του. Μετατρέποντας την αποχώρησή του σε σόου. Αισθητικής βιντεοταινιών της δεκαετίας του ’80. Πτήση πάνω από τα Ιμια με στρατιωτική περιβολή. Ανάρτηση της έπαρσης της σημαίας στο φυλάκιο του Γράμμου, θεία κοινωνία στη Μητρόπολη. Το Δελφινάριο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ιδού λοιπόν που τεχνάσματα δεν κάνουν μόνο οι παπατζήδες και οι διάφοροι μικροαπατεώνες. Κόλπα κάνουν κι όσοι ασκούν την τέχνη της πολιτικής. Οταν τελειώνουν τα ψέματα και μαζί μ’ αυτά κι ο πολιτικός χρόνος. Οταν δεν έχουν επιχειρήματα, όταν δεν μπορούν να πουν τίποτα, στοχεύουν στο θυμικό. Με εικόνες. Με σύμβολα. Με τη σημαία, με τον Αρχιεπίσκοπο, με τα Ιμια. Ωστόσο, κανείς που πνιγόταν δεν έχει αναφερθεί ότι σώθηκε επειδή πιάστηκε από τα μαλλιά του.

Θράσος

Αυτό, το τελευταίο κατά πάσα πιθανότητα κόλπο, ήταν τόσο χοντροκομμένο, που τους πήρανε χαμπάρι. Πριν ακόμα παιχθεί η τελευταία πράξη της θεατρικής παράστασης στη Βουλή. Και δεν μιλάμε για πολιτικά κόμματα. Λέμε για τον απλό κόσμο. Για το Twitter που γλένταγε όλες αυτές τις μέρες. Μία συναλλαγή κάτω από το τραπέζι να εμφανίζεται σαν διαφωνία. Τα σενάρια που έγραφε ο Νίκος Φώσκολος είχαν μεγαλύτερη αληθοφάνεια. Το σικέ, το στημένο, στην προκειμένη περίπτωση, είναι εξόφθαλμο. Και ξεδιάντροπο μπορείς να πεις. Οταν έχουν το θράσος να παριστάνουν τους διαφωνούντες. Οταν ο ένας έχει εξασφαλίσει τους 151 κι ο άλλος να υποδύεται τον Μακεδονομάχο. Εκ του ασφαλούς. Οπως είπαμε και στην αρχή, οτιδήποτε στήσεις (σε ποδόσφαιρο κ.λπ.) οι ποινικές συνέπειες είναι βαρύτατες. Στην πολιτική στήνεις με το αζημίωτο.

Συμφέρον

Και για να τελειώνουμε. Ο Καμμένος είχε την ευκαιρία να αποδείξει στην πράξη ότι είναι πατριώτης κι έχει τη Μακεδονία υπεράνω όλων. Να έριχνε την κυβέρνηση για να αποτρέψει τη συμφωνία. Κι ήταν ο μοναδικός από τις πολιτικές δυνάμεις που είχε αυτή τη δυνατότητα. Δεν το έκανε γιατί υπεράνω όλων είναι το προσωπικό συμφέρον.