«Ψηφίστε για την πρόοδο ενάντια στη συντήρηση» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης. «Η στοίχιση με τη ΝΔ αφήνει τεράστιο χώρο και στην Κεντροαριστερά». Δεν χρειαζόταν να πει περισσότερα – όσοι τον παρακολούθησαν να μιλά για προοδευτικά μέτωπα στο Μέγαρο Μουσικής την περασμένη Κυριακή είχαν ήδη πάρει μια πρώτη γεύση για το δίπολο που επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η προοδευτική παράταξη. Η ΝΔ η συντηρητική. Οποιος δεν συνταχθεί μαζί μας είναι εναντίον μας. Ή, με τα λόγια του Πρωθυπουργού, «δεν θα μπορεί να κρυφτεί από τις βαριές ιστορικές του ευθύνες». Με άλλα λόγια, η πραγματική επίθεση που εξαπολύει το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν είναι απέναντι στη ΝΔ, αλλά απέναντι στο Κίνημα Αλλαγής. Κεντροαριστερά στελέχη την περιγράφουν ως μια «επιχείρηση αφανισμού» με δύο στάδια. Ο πρώτος στόχος είναι ο κατακερματισμός του πολυκομματικού φορέα με αφορμή τις διαφωνίες για τη Συμφωνία των Πρεσπών και ο δεύτερος η απομόνωση της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής από την κεντροαριστερή βάση.

Οι δίαυλοι επικοινωνίας. Η προσέγγιση στελεχών και βουλευτών του φορέα έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, ωστόσο μέχρι τώρα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Οι δίαυλοι επικοινωνίας που χρησιμοποιεί το Μέγαρο Μαξίμου είναι δύο – ένας κύκλος στελεχών της ανανεωτικής Αριστεράς που έχουν αναλάβει τη ΔΗΜΑΡ και ένας αντίστοιχος, πρώην πασόκων που έχουν αναλάβει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στον πρώτο, ρόλο έχουν τόσο ο Φώτης Κουβέλης όσο και ο Στέργιος Πιτσιόρλας, οι οποίοι (και λόγω προσωπικών σχέσεων) έχουν τακτικές επαφές με τους ανανεωτικούς πρώην συντρόφους τους. Στον δεύτερο, κυρίαρχοι παίκτες είναι οι Αντώνης Κοτσακάς και Χρήστος Σπίρτζης, που μπορεί να μην έχουν μεγάλη επιτυχία στα πιο υψηλόβαθμα στελέχη, αλλά στοχεύουν σε μια σειρά υποστηρικτών. Ολοι οι παραπάνω γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του χώρου από τον οποίο προέρχονται και προσεγγίζουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Δεν μετρά μόνο η ιδεολογία, αλλά και τα ανταλλάγματα. Οι υποσχέσεις ξεκινούν από αποσπάσεις σε γραφεία υπουργών και δημόσιους οργανισμούς έως υπουργικούς θώκους, καθώς πληροφορίες θέλουν τη θέση του υφυπουργού Εργασίας να έχει προταθεί σε τουλάχιστον δύο στελέχη που δεν την έχουν δεχτεί, αρνούμενα να «προδώσουν» τη μέχρι τώρα πορεία τους. Ο τρίτος πυρήνας που έχει δημιουργηθεί είναι αυτός των πρώην σημιτικών, ο οποίος βασίζεται σε έναν κύκλο καθηγητών όπως ο Νίκος Μουζέλης, ενώ ρόλο το επόμενο διάστημα αναμένεται να παίξει και ο Νίκος Μπίστης.

Οι φήμες λένε… Η συμπαγής Κοινοβουλευτική Ομάδα αποδείχθηκε πιο δύσκολη υπόθεση για την κυβέρνηση. Φήμες κάνουν λόγο για τακτικές συναντήσεις ακόμα και του ίδιου του Πρωθυπουργού με τον Δημήτρη Κρεμαστινό, που είχαν ως αποτέλεσμα την άποψη που προέβαλε εσχάτως για τη σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ και Κινήματος Αλλαγής – ακόμα όμως κι αν ισχύουν, ο Κρεμαστινός έχει διευκρινίσει πως συμπαρατάσσεται με τη «γραμμή» του φορέα. Παρόμοια φημολογία υπάρχει και για τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, μέσα στην οποία εντάσσεται και η πρόβλεψη για τη στάση που θα κρατήσει στις Πρέσπες. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, έχει διαψευσθεί επισήμως από την Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ η εκτίμηση που υπάρχει στον ευρύτερο χώρο είναι ότι η κυβέρνηση θα επιθυμούσε μια συντεταγμένη «στροφή» της ΔΗΜΑΡ που μαζί με μερικά ονόματα με ιδιαίτερο συμβολισμό θα επαναπροσαρτούσαν το ανανεωτικό πρόσημο στον ΣΥΡΙΖΑ. Εμποδίζοντας, παράλληλα, τη διεύρυνση του Κινήματος Αλλαγής. Διεμβολισμός επιχειρείται και σε επίπεδο «πασοκικής» σημειολογίας. Η κυβέρνηση επιχειρεί να αξιοποιήσει όσους εκπροσώπους του παλιού ΠΑΣΟΚ τής δίνουν τη δυνατότητα. Ακόμα και η φετινή γιορτή στο σπίτι του Αντώνη Λιβάνη περιγράφεται από ιδρυτικά στελέχη του κόμματος ως «καλοστημένη παγίδα», μια απόπειρα των κυβερνητικών στελεχών να οικειοποιηθούν με την παρουσία τους την παρακαταθήκη του ιδρυτή του κόμματος. Στις περιπτώσεις, δε, που ακόμα και οι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Κώστας Σημίτης, αρνούνται να συνδράμουν με κάποιον τρόπο, ψέγονται για τη σιωπή τους ή βλέπουν τα ονόματά τους στα μανταλάκια.

Ο ρόλος των Πρεσπών. Πολιτικός καταλύτης για την προσέγγιση θεωρείται η Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία τόσο ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας όσο και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη εργαλειοποιούν για να τοποθετήσουν το Κίνημα Αλλαγής στη συντηρητική πλευρά του πολιτικού φάσματος – εκμεταλλευόμενοι και τις διαφωνίες που υπάρχουν στον κεντροαριστερό φορέα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη θετική προδιάθεση του Γιώργου Παπανδρέου. Στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν τι προτίθεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό προσφάτως η Φώφη Γεννηματά ξεκαθάρισε πως η ομόφωνη ψήφος εναντίον της Συμφωνίας ανάγεται σε θέμα συνείδησης και ενιαίας έκφρασης του χώρου. «Εγώ σας κλείνω τον δρόμο, να το θυμάσαι» φέρεται να είπε η Γεννηματά στον Αλέκο Φλαμπουράρη το βράδυ της Πέμπτης στο σπίτι του Λιβάνη. Η επικεφαλής το επόμενο διάστημα αναμένεται να δώσει τον τόνο, όχι μόνο με οργανωτική αναδιάταξη, αλλά αξιοποιώντας όλα τα προβεβλημένα στελέχη, χωρίς εξαιρέσεις, ώστε με τη συμβολή όλων να αναδείξει την ενότητα του χώρου. Θα επιχειρήσουν να αναδείξουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατικής παράταξης», προβάλλοντας την ουσία της πολιτικής τους. Συμβολικά, θα ξεκινήσουν και μια σειρά εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που αρχίζουν στη Χίο, τον τόπο γέννησής του, και καταλήγουν στις 31 Μαρτίου στο ΣΕΦ.