Στην ταινία «Μoneyball», η οποία είναι βασισμένη σε πραγματική ιστορία, ο Μπραντ Πιτ υποδύεται τον Μπίλι Μπιν, έναν πρώην παίκτη του μπέιζμπολ που είναι πλέον γενικός διευθυντής στους Oakland Athletics. Το 2001, η ομάδα του, με ένα ομολογουμένως φτωχό υλικό κατορθώνει να περάσει στα πλέι οφ και να πέσει ηρωικά από τους φημισμένους Νew York Yankees. Η επόμενη χρονιά προμηνύεται καταστροφική. Η διοίκηση πουλάει τους τρεις καλύτερους παίκτες της ομάδας και ζητάει από τον Μπιν να φτιάξει το ρόστερ με βάση ένα αδιανόητα μικρό μπάτζετ. Οπως ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά: «Υπάρχουν οι πλούσιες ομάδες, πιο κάτω είναι οι φτωχές ομάδες, ακολουθούν 15 μέτρα σκατά, και μετά είμαστε εμείς».

Στις συσκέψεις που κάνει με τους σκάουτερ της ομάδας αντιλαμβάνεται το απόλυτο αδιέξοδο. Βλέπει μία ομάδα 65άρηδων με παρωχημένες απόψεις να ρίχνουν ονόματα στο τραπέζι αραδιάζοντας σοφιστείες για το παιχνίδι, και καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή ότι οι καταστάσεις απαιτούν κάτι εντελώς ριζοσπαστικό. Και εκεί γνωρίζει τον Πίτερ Μπραντ. Εναν πιτσιρικά απόφοιτο της σχολής Οικονομικών του Γέιλ, που ξέρει να κάνει αυτό που οι εμπειρικοί μπαρμπάδες της ομάδας ούτε που έχουν ακούσει: Διαβάζει τέλεια τους αριθμούς και τη στατιστική. Με όπλο το λογισμικό πρόγραμμα του Μπραντ, ο Μπιν αρχίζει να εντοπίζει παίκτες που κανείς δεν έχει προσέξει, ενώ παράλληλα ξεφορτώνεται οποιονδήποτε αποτελεί βαρίδι, είτε λόγω συμπεριφοράς, είτε λόγω χρημάτων. Ετσι, η ομάδα γεμίζει με παίκτες που βρίσκονται στα πρόθυρα της παραίτησης ή που ψάχνουν για ένα τελευταίο συμβόλαιο με οποιονδήποτε όρο.

Οι «τελειωμένοι»

Παίκτες που για ολόκληρη την κοινότητα του αθλήματος αποτελούν τελειωμένη υπόθεση, όμως στα μάτια του Μπιν και του Μπραντ είναι η μόνη λύση και μάλιστα με μαθηματικές αποδείξεις. Κάποιος με πρόβλημα στο χέρι που δεν μπορεί να πιάσει το ρόπαλο, όμως μπορεί να κάνει άλλα πράγματα στο γήπεδο. Ή κάποιος που είναι 30 κιλά υπέρβαρος αλλά κάνει «homerun» χωρίς να το έχει καταλάβει.

Η σεζόν ξεκινάει πολύ άσχημα και ο Μπιν σηκώνει όλο το βάρος. Απολογείται στο συμβούλιο της ομάδας τονίζοντας ότι αργά ή γρήγορα το σύστημά του θα αποδώσει. Οι τσακωμοί με τον προπονητή είναι συχνοί και η κόρη του τον ρωτάει αν θα μείνει άνεργος. Ομως, η υπομονή φέρνει τη δικαίωση. Επειτα από το πολύ κακό ξεκίνημα, την ίδια κιόλας σεζόν οι Αthletics κάνουν 20 συνεχόμενες νίκες – κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ καμία ομάδα του MLB, και γράφουν Ιστορία. Οταν η αποθέωση του Τύπου και οι επαγγελματικές προτάσεις από τους μεγάλους χτυπούν την πόρτα του καινοτόμου μάνατζερ, ο νεαρός Μπραντ απορεί όταν ακούει από το αφεντικό του ότι δεν έχει καμία σημασία να πάρει πρωτάθλημα με κάποια άλλη ομάδα. «Τι σημασία έχει αν το πάρουν οι Yankees ή οι Mets; Θα φιλήσουν ακόμα μία φορά ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή, θα πιουν ξανά σαμπάνια και αυτό είναι όλο. Αν το πάρουμε εμείς όμως θα έχουμε αλλάξει το παιχνίδι. Το πρωτάθλημα είναι σπουδαίο μόνο αν σημαίνει κάτι», λέει.

Ιδια συνταγή

Εκείνη τη χρονιά οι Αthletics αποκλείστηκαν στα πλέι οφ. Ομως ο Μπιν αρνήθηκε πρόταση 12,5 εκατ. δολαρίων να αναλάβει general manager στους Βοston Red Sox και έμεινε στο Οκλαντ. Τελικά δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα. Το πήρε η Βοστώνη δύο χρόνια αργότερα ακολουθώντας τη δική του τακτική, έστω και χωρίς αυτόν. Ισως αυτή να ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση. Ο Μπιν σήμερα ασχολείται και με το ποδόσφαιρο. Η φιλοσοφία του γοήτευσε την ολλανδική Αλκμααρ με την οποία πλέον έχει επίσημη συνεργασία ως σύμβουλος σε θέματα απόδοσης και καινοτομίας, ενώ ο αμερικανός θρύλος του μπέιζμπολ συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα επενδυτών που αγόρασε την αγγλική Μπάρνσλεϊ που αγωνίζεται στη League One.

Το όραμα όταν συνοδεύεται από το σχέδιο δεν είναι κενό γράμμα. Είναι τρόπος ζωής.