Τα «κυριλέ» καλέσματα ήταν σαν αυτό του υποψήφιου θεσσαλονικάρχη Γιώργου Ορφανού, που ζητούσε μια ηλεκτρονική υπογραφή σε ψήφισμα κατά της κύρωσης της συμφωνίας με τίτλο «η Μακεδονία σε έχει ανάγκη ΤΩΡΑ! Μην την αφήσεις μόνη». Τα λιγότερο καθωσπρέπει ήταν σαν εκείνο του ΔΗΚΚΙ – Σοσιαλιστική, που καλούσε το πανελλήνιο στο Σύνταγμα για «να μην περάσει η μειοδοσία των Πρεσπών και η αντιδημοκρατική εκτροπή». Η αλήθεια είναι πως – όπως έλεγε και άνθρωπος με γνώση της βορειοελλαδίτικης ανθρωπογεωγραφίας – «η Θεσσαλονίκη βράζει από την προηγούμενη εβδομάδα». Στα κομματικά επιτελεία το ήξεραν. Και δυσκολεύονταν να το αγνοήσουν – μέχρι κι εκείνοι που αυτοσυστήνονται ως μετριοπαθείς μεταρρυθμιστές. Αν οι μικρές λεπτομέρειες φανερώνουν μεγαλύτερα πράγματα, το ίδιο κάνει και το περιστατικό που διηγείται σε συνομιλητές του ένας από αυτούς που θα κυνηγήσουν τον σταυρό στη συμπρωτεύουσα. Δέχθηκε, λέει, τις προάλλες ένα τηλεφώνημα από μονάδα κρατικής υπηρεσίας την οποία θα επισκεπτόταν. «Μην έρθεις τώρα, ετοιμαζόμαστε για την κάθοδο στην Αθήνα την Κυριακή» τού είπαν. Με δυο λόγια, όλοι περίμεναν ένα ογκώδες συλλαλητήριο.

Γωνίες

Εξού, ίσως, και σε κάποια κομματικά γραφεία έπεφταν στο τραπέζι των συσκέψεων εισηγήσεις για μια γρήγορη κατάθεση πρότασης μομφής. Τόσο γρήγορη που θα ανάγκαζε το Κοινοβούλιο να τη συζητάει μέσα στο Σαββατοκύριακο, ενώ απ’ έξω θα διαδήλωναν χιλιάδες κατά της κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Στόχος; Οχι να κερδηθεί, μιας και οι ψήφοι υπέρ της δεν βγαίνουν, αλλά η κυβερνώσα Αριστερά να βρεθεί – έστω και για μερικές ώρες – στη θέση που βρέθηκαν οι προηγούμενες από αυτήν κυβερνήσεις – όταν εκείνη ως αξιωματική αντιπολίτευση διαλαλούσε την «κινηματική» της ψυχή. Στόχος ξεκάθαρα επικοινωνιακός και καθόλου πολιτικός. Οι εισηγήσεις δεν εισακούστηκαν. Ευτυχώς. Θα μπορούσε, παρ’ όλ’ αυτά, να έχει μια αξία η συζήτηση γύρω από μια αντιπολιτευτική τακτική που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε. Γιατί υπογραμμίζει το ίδιο που αναδεικνύουν και τα αριστερά δακρυγόνα σε μια συγκέντρωση, στην οποία η πλειονότητα των συμμετεχόντων δεν συγκαταλέγεται στη συριζαϊκή εκλογική δεξαμενή: Πώς αλλάζει η οπτική γωνία ορισμένων, ανάλογα με το πού στέκονται – κοντά στα κυβερνητικά ή στα αντιπολιτευτικά έδρανα.