Το μεγάλο ερώτημα στις υποψηφιότητες για τα 91α Οσκαρ, οι οποίες ανακοινώνονται σήμερα το μεσημέρι, είναι αν ο Γιώργος Λάνθιμος θα βρίσκεται στην πεντάδα για την καλύτερη σκηνοθεσία. Με την «Ευνοούμενη», ο έλληνας σκηνοθέτης βρέθηκε στην πιο… ευνοϊκή στιγμή της καριέρας του (καλλιτεχνικά και εμπορικά), αλλά δεν ήταν υποψήφιος στις Χρυσές Σφαίρες και δεν είναι υποψήφιος στα βραβεία της Ενωσης Σκηνοθετών (Director’s Guild).

Αυτά όμως δεν αποκλείουν την πιθανότητα για την υποψηφιότητά του στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, γιατί στο κάτω κάτω αν η «Ευνοούμενη» κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά, αυτό οφείλεται στη ματιά του Λάνθιμου. Αν όντως ενταχθεί στην πεντάδα, θα είναι ο πρώτος έλληνας σκηνοθέτης που καταφέρνει κάτι τέτοιο μετά τον Κώστα Γαβρά το 1970 για το «Ζ» (πριν από τον Γαβρά υποψήφιος είχε υπάρξει ο Μιχάλης Κακογιάννης για τον «Αλέξη Ζορμπά» το 1965).

Από την άλλη πλευρά, ο σκηνοθέτης που δείχνει να είναι το φετινό φαβορί και έχει σαρώσει σε διάφορες βραβεύσεις για τη σκηνοθεσία της τελευταίας ταινίας του, «Ρόμα», είναι ο Μεξικανός Αλφόνσο Κουαρόν, ο οποίος αποκλείεται να απουσιάζει από τις υποψηφιότητες για το Οσκαρ σκηνοθεσίας (ένα βραβείο που έχει ήδη κερδίσει για το «Gravity»). O 57χρονος Koυαρόν είναι εξάλλου το φαβορί στις βραβεύσεις της Ενωσης Σκηνοθετών δίπλα στους Ανταμ ΜακΚέι («Vice»), Πίτερ Φαρέλι («Το πράσινο βιβλίο»), Μπράντλεϊ Κούπερ («Ενα αστέρι γεννιέται») και Σπάικ Λι («Η παρείσφρηση»). Οι βραβεύσεις της Ενωσης Σκηνοθετών είναι κομβικής σημασίας για την κατηγορία της καλύτερης σκηνοθεσίας στα Οσκαρ.

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ. Η «Ευνοούμενη» θα είναι μία από τις εννιά ταινίες που θα διεκδικήσουν το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, αλλά είναι δύσκολο να προβλέψεις αν θα κερδίσει τελικά το βραβείο. Ο συναγωνισμός αναμένεται σκληρός, καθώς η feelgood ταινία «Το πράσινο βιβλίο» δείχνει να έχει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη μετά τη βράβευσή της στα βραβεία της Ενωσης Παραγωγών. Το «Ενα αστέρι γεννιέται» του Μπράντλεϊ Κούπερ μπορεί να κάνει την έκπληξη και βέβαια, αν και δείχνει να φθίνει, υπάρχει και ο παράγοντας της «Παρείσφρησης» του Σπάικ Λι που ίσως στηριχτεί από τη μαύρη κοινότητα του Χόλιγουντ.

Τέλος, είναι πολύ πιθανόν το «Ρόμα» του Κουαρόν να μη βρεθεί μόνο στην πεντάδα για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, αλλά και στην εννιάδα για την καλύτερη ταινία, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με την «Αγάπη» του Μίχαελ Χάνεκε. Και το γεγονός ότι είναι μια παραγωγή του Netflix, μιας πλατφόρμας που απευθύνεται στο κοινό της τηλεόρασης αλλά που κάνει ισχυρά βήματα και στον κινηματογράφο, μπορεί κι αυτό να παίξει κάποιο ρόλο στη διάκριση της ταινίας.

Ωστόσο, εδώ εισέρχεται ο παράγοντας Πάβελ Παβλικόφσκι. Με τον «Ψυχρό πόλεμο» ο πολωνός σκηνοθέτης, χωρίς καμία αμφιβολία, μας έδωσε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Πέρα από το ότι του αξίζει το Οσκαρ σκηνοθεσίας (αυτόν προσωπικά θα ψήφιζα), η ίδια η ταινία αξίζει μια θέση στην εννιάδα των καλύτερων και, αν θέλετε τη γνώμη μου, να το πάρει κιόλας! Θα είναι όμως πολύ δύσκολο. Αλλά για την ένταξή της στις πέντε μη αγγλόφωνες δεν νομίζω ότι χωρά αμφιβολία ότι θα γίνει.

ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ. Στην κατηγορία του α’ ρόλου αναμένεται να γίνει μεγάλη μάχη τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες ηθοποιούς. Η πρόβλεψή μου είναι ότι όλοι οι άνδρες που έχουν υποδυθεί πραγματικά πρόσωπα και είχαν υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες θα βρίσκονται στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου. Αρα ο Κρίστιαν Μπέιλ που για το «Vice» κέρδισε τη Σφαίρα για ερμηνεία σε κωμωδία ή μιούζικαλ (αν είναι ποτέ δυνατόν!), ο Γουίλεμ Νταφόε που έπαιξε τον Βίνσεντ βαν Γκογκ «Στην πύλη της αιωνιότητας» του Τζούλιαν Σνάμπελ και ο Ράμι Μάλεκ που βραβεύθηκε με τη Χρυσή Σφαίρα ερμηνείας σε δράμα για τον ρόλο του Φρέντι Μέρκιουρι στο «Bohemian Rhapsody». Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου λατρεύει να βραβεύει μεταμορφώσεις, οπότε τα σχόλια περιττεύουν. Η αίσθησή μου λέει ότι η πραγματική μονομαχία θα γίνει ανάμεσα στον Μάλεκ και τον Μπέιλ, με τον πρώτο να έχει πιθανότητες να κερδίσει επειδή είναι νέος και ανερχόμενος και σε μια ταινία που άρεσε σε πάρα πολύ κόσμο. Ωστόσο εγώ θα έδινα το βραβείο στον Γουίλεμ Νταφόε που χωρίς να μεταμορφωθεί έδωσε μια πραγματικά μεγάλη, εσωτερική ερμηνεία.

Στις γυναίκες, για το α’ ρόλου το ένστικτό μου λέει ότι ήρθε (επιτέλους) η ώρα της Γκλεν Κλόουζ που θα είναι υποψήφια για το έργο «The wife». Υποψιάζομαι ότι θα είναι το λεγόμενο Οσκαρ «συμπάθειας», το Οσκαρ που δίδεται (όχι απαραιτήτως για την καλύτερή τους ερμηνεία) σε όσους έχουν προταθεί πολλές φορές, χωρίς ποτέ να το κερδίσουν. Στα 71 της σήμερα, η Γκλεν Kλόουζ μετρά έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ και κανένα βραβείο, αν και θα έπρεπε να το είχε κερδίσει για τις «Επικίνδυνες σχέσεις» πριν από 30 χρόνια. Επίσης, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε δραματική ταινία, και αυτό λέει πολλά.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ την κέρδισε και η Βρετανίδα Ολίβια Κόλμαν για την εξαιρετική δουλειά της στην «Ευνοούμενη» του Λάνθιμου. Στην πεντάδα θα είναι σίγουρα, αλλά θα καταφέρει να «νικήσει» την Κλόουζ που όλα δείχνουν ότι είναι το φαβορί; Για να δούμε…

Τα δικά μου βραβεία

Καλύτερη ταινία: «Ψυχρός πόλεμος», Πάβελ Παβλικόφσκι

Καλύτερη σκηνοθεσία: Πάβελ Παβλικόφσκι, «Ψυχρός πόλεμος»

Καλύτερος α’ γυναικείος ρόλος: Ολίβια Κόλμαν, «Η ευνοούμενη»

Καλύτερος α’ ανδρικός ρόλος: Γουίλεμ Νταφόε, «Στην πύλη της αιωνιότητας»

Καλύτερος β’ ανδρικός ρόλος: Μαχερσάλα Αλι, «Το πράσινο βιβλίο»

Καλύτερος β’ γυναικείος ρόλος: Ρέιτσελ Βάις «Η ευνοούμενη»

Καλύτερη μη αγγλόφωνη ταινία: «Ρόμα», Αλφόνσο Κουαρόν (Μεξικό)

Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο: «Η ευνοούμενη», Nτέμπορα Ντέιβις, Τόνι ΜακΝαμάρα

Καλύτερο διασκευασμένο σενάριο: «If Beale Street Could Talk», Μπάρι Τζένκινς