Με όσα ντροπιαστικά συμβαίνουν στο σημερινό πολιτικό σκηνικό εκτιμώ πως έφθασε η ώρα για τις απαραίτητες κινήσεις εξαγνισμού του συστήματος από όσα το καταβυθίζουν στα αδιέξοδα. Κυρίαρχο ανάμεσά τους, η πηγή ουσιαστικά κάθε διαφθοράς.

Η κατάργηση του διαβρωτικού σταυρού προτίμησης στις βουλευτικές εκλογές. Πηγή εκμαυλισμού, ο σταυρός εθίζει τους πάντες στη συναλλαγή. Η απόσταση ανάμεσα στην πελατειακή σχέση του «κάνε μου το ρουσφέτι» για να σε ψηφίσω και της συναλλαγής του «κάνε μου τη δουλειά» και πάρε τόσα, είναι ελάχιστη. Η κατάργηση οριστικά του σταυρού μέσω εκλογικής λίστας ή μέσω ενός μονοεδρικού συστήματος επιλογής βουλευτών θα απαλλάξει την πολιτική από τον βραχνά του πελατειασμού, όπως και από τη σκιώδη (οικονομική κυρίως) ανάμειξη εξωθεσμικών παραγόντων.

Το ενδεχόμενο κομματικοί μηχανισμοί να επιβάλουν τις λίστες δεν μειώνει τη λαϊκή κυριαρχία, μια και οι επιλογές θα οφείλουν να ανταποκρίνονται στις λαϊκές αντιλήψεις για να έχουν προοπτικές επιτυχίας. Πολύ περισσότερο, στην περίπτωση μονοεδρικών περιφερειών οι επιλογές των υποψηφίων θα πρέπει να είναι απόλυτα αξιοκρατικές, μια και το κόμμα θα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα και την απόδοσή τους. Οι εμπειρίες άλλων χωρών δείχνουν πλήρη κατάργηση πελατειακών δομών και απομόνωση εξωθεσμικών παραγόντων από εκλογική διαδικασία.

Η σύνδεση εκπροσώπου κι εκλογέων γίνεται στενότερη και οι πολιτικοί – ιδεολογικοί δεσμοί άρρηκτοι. Ο πολιτικός εξελίσσεται ιεραρχικά με ομαλότητα με βάση την εκλογική του αποτελεσματικότητα στην περιφέρειά του. Και διαβρωτικές κωλοτούμπες, δίχως λαϊκή έγκριση, εκ των πραγμάτων αποκλείονται.

Η εξυγίανση έτσι και το τέλος της διαφθοράς γίνονται απόλυτες.