Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με την αλλαγή ονόματος μιας γειτονικής της χώρας, της ΠΓΔΜ, που από εδώ και στο εξής θα λέγεται «Βόρεια Μακεδονία». Θα μπορούσε άραγε σε περίπτωση που υποδαυλιστούν τα τοπικά πάθη να δούμε να ξεφυτρώνει και μια «Μακεδονία του Νότου», μια «Ανατολική Μακεδονία» ή ακόμη και μια «Δυτική Μακεδονία»; Ολα αυτά, πάντως, γίνονται για να μπορέσει αυτή η χώρα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια στρατιωτική συμμαχία για την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θέλει πια να ακούει.

Το νέο όνομα είναι ένας τρόπος να ανοίξει η πόρτα για την ένταξη στην ΕΕ. Κολλάει δηλαδή κανείς έναν γεωγραφικό προσδιορισμό στη χώρα του και παίρνει τον δρόμο για τις Βρυξέλλες; Αλλά ας μείνουμε στο όνομα: ο γεωγραφικός προσδιορισμός δεν σημαίνει άραγε πως θα υπάρχουν δύο Μακεδονίες; Μα αυτή η χώρα διασχίζεται από τον ποταμό Βαρδάρη και έχει την παλαιότερη λίμνη στην Ευρώπη, τη λίμνη της Οχρίδας. Να δύο γεωγραφικές ονομασίες που δεν θα προκαλούσαν ανησυχία: Δημοκρατία του Βάρδαρ ή Δημοκρατία της Οχρίδας – δεν θα ήταν πολύ καλύτερα;

Αλλά ας πάμε στη Γαλλία. Λοιπόν, η Γαλλία είναι λίγο σαν ένα αναμμένο σπίρτο όχι ακριβώς δίπλα σε ένα δοχείο βενζίνης, αλλά πάντως όλο και πιο κοντά. Ο πρόεδρος Μακρόν είπε πρόσφατα σε μια αντιπροσωπεία γάλλων αρτοποιών: «Τα προβλήματα που διέρχεται η κοινωνία μας οφείλονται ενίοτε και στο γεγονός ότι πάρα πολλοί από τους συμπολίτες μας πιστεύουν πως μπορούμε να πετύχουμε χωρίς προσπάθεια».

Εννοεί ότι οι Γάλλοι δεν δουλεύουν όσο πρέπει; Αυτό λέει ένας άνδρας 40 ετών σε εκατομμύρια εργαζομένους μεταξύ των οποίων είναι βιομηχανικοί εργάτες, αγρότες και χαμηλόμισθοι, οι οποίοι εργάζονται εδώ και αρκετές δεκαετίες σε μια δουλειά που κινδυνεύουν να χάσουν αν δεν είναι πλέον παραγωγικοί; Ας παραδεχτούμε ότι αυτή είναι άλλη μια από τις ατυχείς δηλώσεις του γάλλου προέδρου. Και μάλιστα σε μια Γαλλία όπου τα Κίτρινα Γιλέκα διαδηλώνουν σε ολόκληρη τη Γαλλία για δέκατη συνεχή εβδομάδα – περίπου 90.000 διαδηλωτές μετρήθηκαν το περασμένο Σάββατο.

Η κατάσταση δεν είναι ακόμη πραγματικά εκρηκτική. Βλέπουμε όμως τη δυσαρέσκεια να εξαπλώνεται: στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων είναι έτοιμοι να ενταχθούν οι νέοι αγρότες, ενώ μπορεί να ακολουθήσουν οι εκπαιδευτικοί. Πρέπει λοιπόν να βρούμε μια διέξοδο από την κρίση πριν φτάσει η φλόγα του αγώνα στη βενζίνη. Ευτυχώς δηλαδή που ο πρόεδρος Μακρόν εγκαινίασε αυτήν την εβδομάδα τη «μεγάλη εθνική συζήτηση» για την κρίση στη Γαλλία. Μόνο που κανείς δεν περιμένει ότι θα υπάρξει λύση. Αντίθετα, πολλοί φοβούνται ότι τον τόνο στη μεγάλη εθνική συζήτηση θα δώσει μια νέα σειρά από ατυχείς δηλώσεις. Από την άλλη, η Μαρίν Λεπέν ετοιμάζεται. Καταρτίζει τη λίστα της για τις ευρωεκλογές, έχει αλλάξει την εμφάνισή της, συμπεριλαμβανομένων των γυαλιών της, προσέχει τι λέει στην τηλεόραση και ονειρεύεται να κατακτήσει την εξουσία.

Οσο για τα Κίτρινα Γιλέκα, έκαναν απογόνους: στη μεγάλη Πλατεία του Ζάγκρεμπ συγκεντρώθηκαν σαράντα άτομα το περασμένο Σάββατο. Η ειρωνεία είναι ότι όταν οι τεχνοκράτες μας στις Βρυξέλλες αποφάσισαν πως όλοι θα έπρεπε να έχουμε ένα γιλέκο στα αυτοκίνητά μας, δεν φαντάζονταν ότι θα μπορούσε να έχουν δημιουργήσει τη σημαία της εξέγερσης. Και μάλιστα υποχρεωτική για κάθε ευρωπαίο οδηγό!

Ο Ζοζέ Μανουέλ Λαμάρκ είναι γάλλος δημοσιογράφος