Τα πάντα ρει και ουδέν μένει. Ο εγκλωβισμός της προσωρινότητας σε έξι λέξεις. Το μήνυμα του Ηράκλειτου ήταν σαφές. Πόσοι το αντιλήφθηκαν; Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα που ταλαιπωρεί τον σύγχρονο κόσμο.

Ηταν Νοέμβριος του 2012 όταν στο παιχνίδι με τη Λεβάντε για το ισπανικό πρωτάθλημα η Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε για μερικά λεπτά με μια ενδεκάδα αποφοίτων της Μασία.

Οπως ήταν φυσικό, το γεγονός έδωσε για πολλοστή φορά το έναυσμα για αφιερώματα στην περίφημη ακαδημία των Μπλαουγκράνα και τα ποδοσφαιρικά διαμάντια που αναδεικνύει.

Από εκείνον τον Νοέμβριο ο ομφάλιος λώρος που ένωνε τη Μασία με την πρώτη ομάδα  μοιάζει να κόπηκε με κοφτερό μαχαίρι.

Για να φτάσουμε στην 22α Ιανουαρίου 2019, ημέρα που η Μασία δέχτηκε το ισχυρότερο πλήγμα της. Ενας ποδοσφαιριστής κοντά στην ηλικία των 32, με βεβαρημένο μητρώο, ο Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ, καλείται εσπευσμένα για να καλύψει τη θέση του αναπληρωματικού του Λουίς Σουάρες.

Τι προσφέρει ο Γερμανο-γκανέζος που δεν διαθέτουν τα παιδιά της Μασία; Εμπειρία.

Είναι το πεπρωμένο κάθε ομάδας όταν βρίσκεται στην κορυφή να μην μπορεί να προωθήσει δικά της παιδιά. Οι απαιτήσεις του ανταγωνισμού δεν επιτρέπουν πειραματισμούς. Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ ή του πρωταθλήματος είναι σημαντικότερη από την ανάδειξη ενός ποδοσφαιριστή που δεν είναι βέβαιο ότι θα εξελιχθεί σε έναν νέο Μέσι, Τσάβι ή Ινιέστα.

Οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν από τις συνθήκες. Τη σεζόν 2007/2008 η Μπαρτσελόνα τερμάτισε τρίτη στη βαθμολογία, σχεδόν είκοσι βαθμούς πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ηταν το τέλος της εποχής του Ροναλντίνιο και η ανατολή της εποχής των Μέσι και Γκουαρντιόλα.

Νέος ηγέτης, νέες ιδέες, νέο αίμα. Ενας κύκλος που κράτησε περισσότερο από το σύνηθες λόγω της απόφασης του Μέσι να παραμείνει στο Καμπ Νου.

Η επόμενη χρυσή γενιά της Μασία θα αναδειχτεί όταν ο δαιμόνιος Αργεντινός θα παίζει μπάλα στη χώρα του. Το πόσο επιτυχημένη θα είναι ουδείς μπορεί να προβλέψει.