Οταν ήταν στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε με σφοδρότητα σε έναν υπουργό επειδή εκείνος παραδέχθηκε ότι δεν είχε διαβάσει ολόκληρο το Μνημόνιο. Αλλά ως κυβέρνηση, σήμερα, καλεί το Κοινοβούλιο να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών χωρίς να διαβάσει το νέο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ. Αποκαλύπτει μάλιστα στους βουλευτές για πρώτη φορά πως το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας θα αλλάξει μετά την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξής της στο ΝΑΤΟ.
Αξιολογεί άραγε η κυβέρνηση μια συμφωνία οικονομικής φύσης ως πιο σημαντική από μια συμφωνία που αφορά ένα μείζον εθνικό θέμα; Υπάρχουν θέματα για τα οποία η Βουλή οφείλει να ενημερώνεται καταλεπτώς και άλλα για τα οποία πρέπει να μένει στο σκοτάδι και να ψηφίζει στα τυφλά; Δεν θα ήθελε να το πιστέψει κανείς. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ξέρει πρώτη απ’ όλους πως το έλλειμμα ενημέρωσης στην κοινοβουλευτική διαδικασία συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας. Θα έπρεπε πρώτη να ενημερώνει λεπτομερώς και να διαφωτίζει χωρίς υπεκφυγές το νομοθετικό σώμα.
Αν δεν το κάνει, είναι επειδή η σημερινή κυβέρνηση έχει δυστυχώς συνηθίσει να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο. Συσκοτίζει αντί να διαφωτίζει. Μπερδεύει αντί να ξεδιαλύνει. Υπεκφεύγει αντί να αναλαμβάνει ευθύνες. Μεθοδεύει αντί κυβερνά. Δεν είναι η πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια της θητείας της. Είναι όμως η πρώτη φορά που η συσκότιση, η σύγχυση, η υπεκφυγή και η μεθόδευση αφορούν ένα εθνικό θέμα που αγγίζει τις ευαισθησίες της συντριπτικής πλειονότητας των ελλήνων πολιτών. Κι αυτό είναι ανεπίτρεπτο.