Στις 5 Ιουλίου του 2017, στην επέτειο του άθλιου δημοψηφίσματος της κωλοτούμπας Τσίπρα (δύο χρόνια ακριβώς συμπληρώνονταν τότε, από τις 5 Ιουλίου του 2015) διεξήχθη στη Βουλή συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών. Κατά τη συζήτηση εκείνη έλαβε χώρα και ο ακόλουθος πραγματικός διάλογος, μεταξύ του Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα και του πρώην υπουργού της ΝουΔου Κ. Τζαβάρα:

– Κ. Τζαβάρας: «Στα πανεπιστήμια κατασκευάζουν μολότοφ!».

– Α. Τσίπρας: «Και τι κακό έχουν οι μολότοφ;».

– Κ. Τζαβάρας: «Τι κακό; Καίνε κόσμο!».

– Α. Τσίπρας: «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν!».

Το μεταφέρω ως έχει, διότι διάβασα τις πλήρους οργής ανακοινώσεις, δηλώσεις, ώς και αναρτήσεις στα social media του Πρωθυπουργού και υπουργών του, για τις μολότοφ που πέταξαν κάποιοι, προφανώς προβοκάτορες, εις βάρος της κατοικίας της Θεοδώρας Τζάκρη στα Γιαννιτσά.

Και να προσθέσω και μια γενική παρατήρηση: να μην υπάρχει ρε παιδιά ένα, αριθμός 1, πράγμα για το οποίο έχει κάνει δηλώσεις αυτό το παλικάρι και να μην του έχει γυρίσει μπούμερανγκ στο κεφάλι; Μα ένα;

Δεν ξεχνά

Στο ίδιο αυτό πλαίσιο, δεν μπορώ να μην εντάξω απόσπασμα από τη χθεσινή ομιλία στη Βουλή του αξεπέραστου Ευάγγελου Βενιζέλου. Είπε σχετικά με τους κλαυθμούς και τις οιμωγές του ΣΥΡΙΖΑ για το «αβγό του φιδιού» που συνιστούν οι επιθέσεις κατά των βουλευτών του (πάντως, και για να μην υπερβάλλουμε συγκριτικά, το «τίποτα» μπροστά σε αυτά που υπέστησαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το 2011 – 2012, εντάξει;):

«Οσοι απευθύνονται στον ομιλούντα και θέτουν ζητήματα σύγχρονου πατριωτισμού και ευθύνης να είναι πολύ προσεκτικοί. Καταδικάζω απερίφραστα τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, τις βόμβες μολότοφ, τις απειλές, τις αφίσες, δεν ξεχνώ όμως κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων τις δικές σας ύβρεις, τους δικούς σας προπηλακισμούς, τις απειλές, τις βάρβαρες έως γελοιότητος απόπειρες δολοφονίας χαρακτήρων που αμετανόητοι συνεχίζετε μέχρι σήμερα».

Φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλάβω ότι πολιτικό στέλεχος όπως ο Βενιζέλος, δεν υπάρχει στην παρούσα Βουλή…

Το ψήφισμα

Ενα από τα πράγματα που μου άρεσε πάντα να διαβάζω ήταν τα ψηφίσματα. Τα ψηφίσματα ας πούμε υπέρ της διάσωσης του γλάρου του Αιγαίου. Ή της καφετιάς αρκούδας της Πίνδου. Υπέρ εκείνου ή κατά του άλλου. Τι μου άρεσε συγκεκριμένα; Να διαβάζω τα ονόματα που προσυπέγραφαν αυτά τα ψηφίσματα. Για να διαπιστώσω αν γνώριζα κανένα. Πες το και «κόλλημα». Αλλά το έκανα. Ετσι, όταν μου εστάλη και εμένα το ψήφισμα μιας «Πρωτοβουλίας ανθρώπων της Τέχνης & του Πολιτισμού» υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, έκανα το αυτονόητο. Αρχισα να διαβάζω τα ονόματα. Ομολογώ πως παρότι πολλά χρόνια στον χώρο αυτό, άνθρωπος της Τέχνης και εγώ υπό μια έννοια (πέντε βιβλία έχω εκδώσει…), γνώριζα ελάχιστους από αυτούς τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού. Οι γνωστοί καλλιτέχνες δε ούτε όσα τα δάκτυλα της μιας χειρός. Και από αυτούς τους ελάχιστους, διαπίστωσα ότι μερικοί έχουν και οργανική σχέση με το Δημόσιο στην πιο στενή ή και στην πιο ευρεία του μορφή. Ας πούμε, πόση αξία μπορεί να έχει μια υπογραφή σε ένα τέτοιο κείμενο όταν αυτή είναι του κυρίου Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, ο οποίος είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ή του κυρίου Μανώλη Μαραγκούλη, πρόεδρου της Εφορείας του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ή της κυρίας Μαρίας Κομνηνού, πρόεδρου της Ταινιοθήκης της Ελλάδος; Εξαρτώνται ή όχι όλοι από το υπουργείο Πολιτισμού;

Και πόσο καλλιτέχνης ή άνθρωπος του πνεύματος μπορεί να θεωρηθεί η συνάδελφός μου κυρία Ευγενία Λουπάκη, σύζυγος του άρχοντα των υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου Θανάση Καρτερού, η οποία προσυπογράφει; Ακόμη μια κυρία Μαρία Αγαθαγγελίδου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, δημοτική σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης, και ένας κύριος Χαράλαμπος Ιμβρίδης, Γραφείο Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων Δήμου Νεάπολης – Συκεών, που συνυπογράφουν σε ποια ακριβώς έκφανση της τέχνης έχουν διακριθεί ώστε να αθροισθεί η υπογραφή τους κάτω από ένα τέτοιο κείμενο;

Συμπέρασμα: όσο εύκολο είναι να καθίσεις να γράψεις ένα κείμενο, τόσο δύσκολο είναι να μαζέψεις πραγματικές υπογραφές κάτω από αυτό, υπογραφές που να ανταποκρίνονται στην επικεφαλίδα του…

Δράμα

Φυσικά ούτε το θέμα αυτό έμεινε έξω από την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μονομάχων. Η ΝουΔου έβαλε κάτω τον κατάλογο και ξεψάχνισε ένα ένα τα ονόματα «των ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού», βρήκε συγγενείς και φίλους, κόρες, γιους, συνεργάτες υπουργών κ.λπ. και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια οικογενειακή επιχείρηση είναι!

Η κόρη του Δραγασάκη, η κόρη του Βούλγαρη, ο γιος του Πουλάκη, τέτοια ωραία. Κι από κοντά κάτι γνωστά συριζοτρόλ, συν οι γνωστοί άνθρωποι του… πνεύματος και της τέχνης, βουλευτές Τάσος Κουράκης και Νίκος, ο «νόμος», Παρασκευόπουλος.

Το οποίον μετά βεβαιότητος πλέον σημαίνει ότι στην αδυναμία τους να βρουν σοβαρό κόσμο από τη μεγάλη δεξαμενή του καλλιτεχνικού κόσμου να υπογράψει το κείμενο υπέρ της συμφωνίας, μάζεψαν όποιον βρήκαν μπροστά τους. Στενοχωριέμαι, ρε φίλε.

Και κάτι ακόμη, εκτός των προαναφερομένων: το κείμενο θα δοκιμάσει πλην των άλλων και μια δυνατή επαγγελματική σχέση και φιλία. Το υπογράφει και ο Μανώλης Καραντίνης, ο γνωστός προσωπικός μπουζουκτσής του Αντώνη Ρέμου, ενώ ο ίδιος ο Ρέμος έχει ταχθεί αναφανδόν κατά της συμφωνίας. Το βλέπω το δράμα να έρχεται…

Εκλογές

Υπάρχουν και μερικοί, στα πέριξ της πλατείας, της γνωστής πλατείας (Κολωνακίου), που επιμένουν ότι παρά τα όσα δηλώνει δημοσίως ο πρόεδρος Τσίπρας, όλο το σύστημα που τον περιβάλλει (Μαξίμου, Κουμουνδούρου και τα ρέστα) προετοιμάζεται για εκλογές τον Μάιο. Θα συρθεί σού λέει όπως μπορεί με την κυβέρνηση – κουρελού, θα ψηφίσει και κάτι νομοσχέδια και στις 19 Μαΐου συγκεκριμένα, μαζί με τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα στήσει κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές. Και ότι μία εβδομάδα μετά, στις 26, θα πραγματοποιηθεί ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές.

Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε, υποστηρίζουν, τρεις κάλπες τη μια Κυριακή και τρεις την επομένη. Ετσι, διατείνονται οι διακινητές της σχετικής πληροφόρησης, θα παρακαμφθούν τα τεχνικά προβλήματα που επικαλείται η εταιρεία Singular, προκειμένου να στηθούν τέσσερις κάλπες (για εθνικές, ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές) μαζί στις 26 Μαΐου.

Στο μεταξύ διάφοροι περίεργοι τύποι που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και ψάχνονται συνεχώς στο Διαδίκτυο υποστηρίζουν (στα ίδια μέρη, στα καφέ της πλατείας) ότι τις εκλογές στην Ελλάδα θα κάνει μια εταιρεία λογισμικού ονόματι Intra, η οποία υποτίθεται ότι είχε δραστηριοποιηθεί στη Βενεζουέλα – δηλαδή τι δραστηριότητα είχε;

Εκανε εκλογές!

Δεν το προχωρώ παραπάνω. Ελπίζω μόνο όλα αυτά, τα τελευταία, να είναι κουβέντες του καφενείου…