Οι νέοι κλυδωνισμοί του καθεστώτος Μαδούρο στη Βενεζουέλα δείχνουν τη δεινή θέση στην οποία έχει εισέλθει ο αυταρχικός ηγέτης της λατινοαμερικανικής χώρας. Οι μαζικές διαδηλώσεις στο Καράκας και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, αλλά και η επιλογή του προέδρου της Εθνικής Συνέλευσης αλλά παρ’ όλα αυτά απλώς ηγέτη της αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουάιδο, να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της ηγεσίας Μαδούρο πυροδοτούν εξελίξεις.

Ηταν αναγκαίο. Μια άλλοτε πλούσια χώρα έχει βυθιστεί στη φτώχεια και στο χάος, αλλά η ηγεσία της ετοιμάζεται για ακόμα μια εξαετία διακυβέρνησης περιφρονώντας κάθε δημοκρατική αξία. Η ελευθερία της έκφρασης είναι υπό διωγμό, οι διαδηλώσεις πνίγονται στο αίμα, τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ έχουν εξουδετερωθεί και η πληροφόρηση ανήκει στην κυβέρνηση, η δικαιοσύνη ελέγχεται από το καθεστώς, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης έχουν βρεθεί στη φυλακή. Το κράτος είναι αντικείμενο νομής από την κρατική νομενκλατούρα και τους υπηρέτες του. Ο Μαδούρο επανεξελέγη με εκλογές που η Εθνική Συνέλευση έχει χαρακτηρίσει νόθες και οι προοπτικές της ζωής των πολιτών της χώρας του είναι οι χειρότερες. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η πάντα υπό αίρεση αντιπολίτευση από μια επιθετική απόπειρα ανατροπής του τυράννου;

Μήπως θα έπρεπε να περιμένει να συναντηθεί ο πρεσβευτής της χώρας στη μακρινή Ελλάδα με τον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη, και να λάβει υπόψη ότι το κόμμα που διεκδικεί να εκπροσωπήσει τη σοσιαλδημοκρατία εκφράζει την αμέριστη στήριξη και την αλληλεγγύη του στον Μαδούρο; Οντως, πολύ σοσιαλδημοκρατική η μεροληπτική υποστήριξη ενός αιματοβαμμένου αυταρχισμού και των μηχανισμών του, στον δρόμο που χάραξαν κράτη όπως η Τουρκία του Ερντογάν, η Ρωσία του Πούτιν, η Βολιβία ή η Κούβα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει πολύ καιρό ότι έχει προσχωρήσει στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, επικρίνει τους αντιπάλους του επ’ εθνικισμώ ή επί ορμπανισμώ, κόπτεται δήθεν για τον κοινοβουλευτισμό, καταγγέλλει την πολιτική βία. Και στηρίζει χωρίς προσχήματα ένα από τα πιο αιμοσταγή καθεστώτα του πλανήτη. Εύγε και φεύγε.

ΥΓ. Στο πρόσφατο παρελθόν, προσωπικότητες όπως ο Νίκος Μπίστης επέκριναν σαφέστατα τη στήριξη ΣΥΡΙΖΑ στον Μαδούρο. Στις 20 Απριλίου 2017, ο σοσιαλδημοκράτης που αγάπησε την παράταξη του αντεθνικισμού, έπειτα από ένα κύμα φονικής βίας στη Βενεζουέλα, έγραφε στο Facebook: «Χωρίς δεύτερη σκέψη απόλυτη καταδίκη του καθεστώτος Μαδούρο που δολοφονεί. Εκκωφαντική αλλά εξηγήσιμη η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ». Αραγε, σήμερα ο Νίκος Μπίστης έχει τις ίδιες απόψεις;