Η κοινοβουλευτική συζήτηση για τις Πρέσπες τελειώνει σήμερα. Οπότε σύσσωμο το πολιτικό σύστημα μπορεί να επιστρέψει στο ζήτημα που το απασχολεί πραγματικά: Τις εκλογές. Και δη το μοναδικό τους στοιχείο που παραμένει αβέβαιο: Το πώς θα αποτυπωθεί στην κάλπη η δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων. Σύμφωνα με τη συριζαϊκή ανάγνωση των δημοσκοπήσεων η διαφορά θα «κάτσει» κοντά στο 5%. Ο συλλογισμός του κυβερνητικού στρατοπέδου βασίζεται στην πεποίθηση πως αφού μεγάλο μέρος της κρίσιμης μάζας της αδιευκρίνιστης ψήφου είχε επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές, είναι εφικτός ο επαναπατρισμός του. «Ας υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο» λέει ένας νεοδημοκράτης με χόμπι την ανάλυση δημοσκοπήσεων και εκλογικού νόμου. «Πού βάζουν το ταβάνι του ΣΥΡΙΖΑ; Είχε πάρει 36% και φαίνεται πως έχει ήδη χάσει γύρω στο 30% της δύναμής του. Οπότε το ταβάνι του θεωρητικά είναι το 24%. Αντε να πούμε ότι μπορεί να φτάσει 26%, 27% ακόμη και 28%» λέει. Επομένως 28% συν 5% η διαφορά, η ΝΔ σε αυτό το σενάριο θα πάρει 33%.
Αποδόμηση
«Το αθροιστικό ποσοστό του δικομματισμού, λοιπόν,» συνεχίζει «θα είναι 61% και μένει 39% στα υπόλοιπα κόμματα – όσα μπαίνουν κι όσα δεν μπαίνουν στη Βουλή». Μόνο που στην ανάλυση της παραπάνω πηγής η συγκεκριμένη εκδοχή «δεν βγαίνει». Γιατί «φαίνεται να μην υπάρχει τρίτος πόλος. Τρίτη, δηλαδή, δύναμη. ΚΚΕ και ΧΑ έχουν σταθεροποιηθεί στο 6% και το ΠΑΣΟΚ μάλλον παραπαίει, αν δεν καταρρέει. Οπότε πού ακριβώς πάει αυτό το 39% εφόσον τα τρία “μεγαλύτερα” μικρά κόμματα συγκεντρώνουν συνήθως ένα 18%;». Μια άλλη παράμετρος που αποδομεί, στη συλλογιστική του, το σενάριο της μικρής διαφοράς που ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως όλες οι σταθμίσεις γίνονται με βάση τις δεύτερες εκλογές του 2015, που είχαν τη χαμηλότερη συμμετοχή που έχει καταγραφεί στη Μεταπολίτευση. Υπονοεί ότι φέτος θα είναι μεγαλύτερη. Κι η εμπειρία δείχνει πως όσοι σηκώνονται από τον καναπέ, συνήθως σηκώνονται για να διώξουν μια κυβέρνηση. Οφείλει κανείς να αναγνωρίσει ότι – μεθοδολογικά μιλώντας – έχει καταρρίψει την υπόθεση εργασίας του. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα έχει σπάσει πολλά πολιτικά καλούπια.