Δεν είναι καθόλου εύκολο για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό να μένει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν εκτός πρωταθλήματος. Και φέτος μάλιστα πριν καλά καλά τελειώσει ο πρώτος γύρος. Η διαφορά των +8 βαθμών σ’ ένα πρωτάθλημα με τις συνθήκες της Σούπερ Λίγκας είναι ασφαλείας 100%. Εξού και η απόδοση του 1,15 στον ΠΑΟΚ για κατάκτηση. Κάτι παραπάνω δηλαδή από το 1,04 της Γιουβέντους στο Καμπιονάτο. Παρά ταύτα, στο μεγάλο λιμάνι «όλα καλά κι όλα ωραία». Μόνο χαμόγελα βλέπεις. Παντού. Στη διοίκηση, σε προπονητή και ποδοσφαιριστές, στον κόσμο. Σε μία ομάδα, ξαναλέμε, που το πρωτάθλημα είναι συνώνυμο της ψύχωσης. Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο Ολυμπιακός θα ακολουθούσε τον δικό του δρόμο, χωρίς να κοιτάει τη βαθμολογία; Κι αυτό είναι μία σημαντική κατάκτηση. Διοίκησης και κόσμου. Που απολαμβάνει αυτό που βλέπει, χειροκροτεί και στηρίζει την προσπάθεια.

Κοµπιούτερ

Το πολύ χαμηλό επίπεδο του πρωταθλήματος προσφέρεται για εύκολα συμπεράσματα και για μεγαλοστομίες. Ο Ολυμπιακός την Τετάρτη έπαιξε με την 5η ομάδα στη βαθμολογία. Ο Μαρτίνς άλλαξε την τετράδα της άμυνας. Εδωσε φανέλα βασικού στον Νάτχο, ξεκίνησε για πρώτη φορά τον Μασούρα. Συνολικά έξι αλλαγές. Κανένα πρόβλημα. Μία καλοκουρδισμένη μηχανή με όλα τα γρανάζια να δουλεύουν στην εντέλεια. Αλήθεια, ποια ομάδα έχει την πολυτέλεια να διαθέτει σαν 12ο παίκτη τον Νάτχο; Εναν ποδοσφαιριστή-κομπιούτερ, που παίζει με τη μία, απλοποιεί το παιχνίδι και βγάζει με μία πάσα τις αντίπαλες άμυνες off; Και που σε παιχνίδια «μισού γηπέδου» δικαιούται να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή. Ο προπονητής βέβαια ξέρει κι ο Μαρτίνς έχει αποδείξει ότι ξέρει καλά. Και ειδικότερα σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση. Ολοι οι ποδοσφαιριστές έχουν πάρει τις ευκαιρίες τους, όλοι έχουν ξεκινήσει βασικοί, όλοι είναι ευχαριστημένοι. Κι αυτό φαίνεται.

Πρώτος

Το εισπράττει ο κόσμος και το ανταποδίδει. Εκτός τίτλου ο Ολυμπιακός κι είναι πρώτος στα εισιτήρια. Με 20.908 μέσο όρο. Σχεδόν διπλάσια από τα 10.755 της (ύστερα από 24 χρόνια) πρωταθλήτριας ΑΕΚ. Εχοντας χάσει 12 βαθμούς σε 16 παιχνίδια, σε κανένα δεν αποδοκιμάστηκε. Ο κόσμος βλέπει, κρίνει, καταλαβαίνει και στηρίζει. Η διοίκηση αναγνώρισε τα λάθη της. Η τοποθέτηση του Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν αντρίκια και ξεκάθαρη: «Ηταν δική μας η ευθύνη που χάσαμε πέρυσι το πρωτάθλημα. Ούτε η κυβέρνηση φταίει που είναι εναντίον μας, ούτε η Ομοσπονδία, ούτε οι αντίπαλοί μας. Εμείς θα πρέπει να είμαστε πιο δυνατοί και να τους κερδίζουμε όλους». Δεν πρόκειται για λόγια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε. Και πριν από τα λόγια είχαν προηγηθεί οι πράξεις. Η σκούπα και το φαράσι σχετικά με το περσινό οικοδόμημα. Και η δημιουργία μιας καινούργιας ομάδας σχεδόν από το μηδέν. Μόνο τα πλακάκια δεν ξηλώθηκαν στα αποδυτήρια.

Καλύτερος

Κάτι που από μόνο του συνιστά ανάληψη ευθύνης. Στην πράξη. Αλλά την πίστη και πεποίθηση για τη δημιουργία ενός καινούργιου Ολυμπιακού. Μιας υγιούς ομάδας. Κάτι που ο Πέδρο Μαρτίνς έδειξε και κέρδισε με το καλημέρα. Ακόμα κι όταν δεν κερδίζει αυτή η ομάδα, σε κερδίζει μ’ αυτό που καταθέτει. Στα είκοσι και πλέον επίσημα παιχνίδια στη σεζόν, ένα και μοναδικό ήταν αυτό όπου απογοήτευσε με την απόδοσή της. Αυτό στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ. Που ήταν και η αφορμή για να πάρει αποφάσεις ο Μαρτίνς και να αλλάξει πράγματα. Και την ομάδα στη συνέχεια να παίρνει φόρα. Με αποκορύφωμα την επική πρόκριση επί της Μίλαν. Και να χτίζεται αυτή η σχέση εμπιστοσύνης διοίκησης – ομάδας – κόσμου. Η διοίκηση να εμπιστεύεται απόλυτα τον προπονητή στηρίζοντάς τον στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο με Μασούρα, Σολδάνο, Ζιλ Ντίας. Είναι δεδομένο ότι ο χρόνος δουλεύει θετικά γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό. Που μόνο ακόμα καλύτερος μπορεί να γίνεται στη συνέχεια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και τώρα που μάθαμε το τένις, τι θα κάνουμε χωρίς Τσιτσιπά;