«Ο Σεφέρης μας λέει προς το τέλος της ζωής του για κείνο κει που μπορεί να μας συμβεί: ν’ αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας, αφού πρώτα τον δούμε ως λευκή, κατάλευκη σελίδα. Αυτό σημαίνει ευθύνη για αλλαγή και συνάμα ανάγκη, που σε μαθαίνει τι στην ευχή είναι η ευθύνη. Να μια θεόρατη αθέατη γέφυρα του Κιαροστάμι με τον Σεφέρη· αυτό και ο ποιητικός ρεαλισμός τους…». Ετσι καταλήγει το δοκίμιο «Οι άγγελοι είναι λευκοί» του Δημήτρη – Χρυσού Τομαρά, το οποίο περιέχεται στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Recto/ Verso». Ο και διευθυντής έκδοσης στην τολμηρή «περιήγησή» του από τον Κιαροστάμι στον έλληνα νομπελίστα με ενδιάμεσες αναφορές στον Γέιτς και τον πέρση ποιητή Χαφέζ αναζητά το «γήινο θαύμα» που εκφράζει η τέχνη των τεσσάρων δημιουργών, μεταξύ θεατού και αθέατου κόσμου, απτού και άπιαστου. Στο τεύχος με την ξεχωριστή αισθητική (σχεδιασμός και εικονογράφηση Ιάκωβος Ουρανός) περιέχονται ακόμη τα κείμενα «Το δοκίμιο (ως ενοχή και εξιλέωση)» του Δημήτρη Καράμπελα, η «Ράθυμη πένα» του βουδιστή μοναχού Yoshida Kenko (1284 – 1350), σε μετάφραση Παναγιώτη Ευαγγελίδη, το «Anima hominis» του Γέιτς (μτφ. Μυρτώ Παπαχριστοφόρου), η «Προσευχή κάτω από την Ακρόπολη» του Ζακ Ρεντά (μτφ. Ελεάννα Βλάχου, πρόλογος Gilles Ortlieb), το «Ιερό θέατρο» του Πίτερ Μπρουκ (μτφ. Δέσποινα Γεωργακοπούλου) και «2667» του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου. Το σημείωμα «Ο Χάιντεγκερ στη Σιγκαπούρη» του Νικήτα Σινιόσογλου αποτελεί το τρίτο μέρος από τις «Μαύρες διαθήκες» των εκδόσεων Κίχλη (προδημοσίευση του οποίου έγινε στο «Βιβλιοδρόμιο», 22-23 Δεκεμβρίου).