Μπορούν οι άνθρωποι να αξιολογηθούν αντικειμενικά για την αξία τους; Να επιβραβευτούν γι’ αυτό που πραγματικά είναι; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Βασανίζει τους Homo sapiens από τότε που κατέβηκαν από τα δέντρα πριν από 200.000 χρόνια και αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τους νόμους της ζούγκλας με κανόνες μιας σύγχρονης κοινωνίας.

Κάποιοι τα κατάφεραν. Εμείς; Ψηφίδες ατάκτως ερριμμένες που κάποιες, με πιο στρογγυλεμένες άκρες κατρακύλησαν στο κέντρο της εικόνας δημιουργώντας μιας μουντζούρα. Πόσοι όμως μπορούν να δουν αυτόν τον λεκέ;

Οι λίγοι, αυτοί που διαθέτουν ανάστημα, πρωτίστως πνευματικό και ηθικό.

Είναι η κορμοστασιά που δεν φρόντισε η κοινωνία μας να διαθέτουν οι κρίνοντες. «Πώς μπορεί αγαπητέ να σε κρίνει ένας κατώτερός σου;», με ρώτησε κάποτε ο φίλος Νάσος, μέλος μεγάλης και, κυρίως, τίμιας πολιτικής οικογένειας.

Η αμφιβολία για το ποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος είναι μια λοίμωξη που οφείλεται πρωτίστως στα κενά της θεσμικής συγκρότησης που προκάλεσαν οι αυτάρεσκοι πολιτικοί γιατί ήταν οι πρώτοι που προσπάθησαν με τοξικά οχυρά να χειραγωγήσουν τη διαδικασία.

Με τις τρηματώδεις ενέργειές τους μετέτρεψαν την εύφορη κοιλάδα των ίσων ευκαιριών σε άγονο έδαφος νομενκλατούρας.

Η δραπέτευση χιλιάδων νέων αποτελεί μήνυμα παραδοχής για την πολιτική τραχειοτομή.

Στον ατομικό αθλητισμό ο βαθμός υποκειμενικότητας είναι χαμηλός αλλά επ’ ουδενί λόγω μηδενικός, αλλά όχι πάντοτε στον μέγιστο βαθμό διότι υπεισέρχεται ο παράγοντας του ντόπινγκ. Αθλητές που μοιάζουν με τρομπαρισμένους ουρακοτάγκους ποδοπατούν την ιδέα των ίσων ευκαιριών.

Υπάρχουν βεβαίως και οι κοινωνίες τις οποίες συγκαταλέγουμε στις «προηγμένες» χωρίς να αντιλαμβανόμαστε επακριβώς την έννοια του όρου. Δεν είναι προηγμένες γιατί έχουν πιο γρήγορο Wi-Fi ή κάνουν καλύτερη ανακύκλωση. Είναι προηγμένες γιατί έχουν αγγίξει τη λύση του προβλήματος της αντικειμενικής αξιολόγησης.

Επειδή προσπαθούν να τοποθετήσουν τις ψηφίδες στη σωστή τους θέση για να δημιουργήσουν μια όμορφη εικόνα από το μέλλον τους. «Στην Ελλάδα αγαπητέ Γιώργο δεν έχει σημασία τι αξίζεις, αλλά ποιους γνωρίζεις» μου είπε μες στις γιορτές μια ψηφίδα που μοιάζει πια με σβόλο.