«Η γιαγιά σου είναι μια πουτ…». Αγαπητέ Τιερί, ντροπή. Εσύ, ένας τόσο ευγενικός άνθρωπος, ένας μπον βιβάν του ποδοσφαίρου να μιλάς έτσι σε έναν ποδοσφαιριστή της αντίπαλης ομάδας μόνο και μόνο επειδή έκανε καθυστερήσεις;

Αλλιώς τα έλεγε ο Τιερί Ανρί όταν καθόταν άνετα στις πολυθρόνες των τηλεοπτικών στούντιο και αλλιώς τα βρήκε στο Πριγκιπάτο του Μονακό.

Αλλιώς είναι να είσαι βοηθός προπονητή και να κρύβεσαι στα δύσκολα και αλλιώς να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ήττας. Στο φωτεινό Μονακό ο Τιερί Ανρί ανακαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Η τελευταία του έκρηξη στο παιχνίδι με τη Στρασμπούρ, από την οποία οι Μονεγάσκοι γνώρισαν εντός έδρας συντριβή με 5-1, ήταν η αναμενόμενη εξέλιξη για έναν άνθρωπο που έχει εθιστεί στις νίκες.

Απολογήθηκε για τη συμπεριφορά του προσθέτοντας: «Είμαι άνθρωπος. Ηταν αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων…». Η Μονακό είναι μια ωρολογιακή βόμβα στα χέρια του Ανρί, που σύντομα θα σκάσει. Κολλημένη στην προτελευταία θέση, πληρώνει την καταστροφική πολιτική των δύο τελευταίων ετών στις μεταγραφές. Ουσιαστικά πούλησε όλα τα ασημικά της γεμίζοντας μεν τα ταμεία της αλλά αδειάζοντας από ταλέντο το ρόστερ της. Ο Ανρί, όπως και κάθε ποδοσφαιρικός δοκησίσοφος, έπεσε στην παγίδα του «ξερολισμού». Και τώρα κινδυνεύει να χρεωθεί έναν υποβιβασμό που δεν του ανήκει εξ ολοκλήρου. Με την αποτυχημένη, τουλάχιστον ώς τώρα, παρουσία τού άλλοτε κορυφαίου επιθετικού της Αρσεναλ στον πάγκο της Μονακό άνοιξε η κουβέντα για το αν έχει τελικά σημασία για έναν προπονητή αν ήταν αστέρας της μπάλας.

Ντιέγκο, Ντιέγκο…

Θα μπορούσε για παράδειγμα ο Πελέ να γίνει σπουδαίος προπονητής; Δεν το επιχείρησε – έπραξε άριστα – για να το γνωρίζουμε. Το έκανε όμως το alter ego του, ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Το αποτέλεσμα, μια καρικατούρα που θυμίζει τον άλλοτε μάγο της μπάλας να χτυπιέται στους πάγκους και να συγκρούεται με νεαρούς ποδοσφαιριστές και διαιτητές. Η μεγαλύτερή του στιγμή ήταν στον πάγκο της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Την έφτασε μέχρι τα προημιτελικά και η ομοσπονδία του υποσχέθηκε πως θα του ανανεώσει το συμβόλαιο. Δώδεκα ημέρες αργότερα απέσυρε την υπόσχεση έχοντας προφανώς αντιληφθεί το χαρακίρι που θα επιχειρούσε.

Ο λαλίστατος και αυστηρός, όταν βρίσκεται στα τηλεοπτικά πλατό, Γκάρι Νέβιλ έχασε λάμψη από το λούστρο του όταν δελεάστηκε να μπει στη θέση όσων κρίνει. Ανέλαβε τη Βαλένθια, κυρίως γιατί ο ιδιοκτήτης ήταν φίλος του. Η περιπέτειά του στις Νυχτερίδες διήρκεσε μόλις τέσσερις μήνες, αλλά αποδείχθηκε αρκετό διάστημα για να χαρακτηριστεί από τον πρώην πρόεδρο του συλλόγου Πάκο Ρόιχ ως «ο χειρότερος προπονητής που έχει δει ποτέ».

Ματέους επί… ματαίω

Ενα ακόμα βαρύ όνομα με πολύ συχνή παρουσία στον Τύπο, ο Λόταρ Ματέους, προσπαθεί να αποδείξει την αξία του ως προπονητής αλλά εις μάτην. Το μεγάλο του παράπονο είναι πως καμία γερμανική ομάδα δεν του εμπιστεύεται την τεχνική ηγεσία της, ενώ πέρυσι τον Απρίλιο ήταν ένας από τους 77 προπονητές που έδειξαν ενδιαφέρον για τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή του Καμερούν.

Το 2009 η Νιούκαστλ κινδύνευε με υποβιβασμό και εξέπεμψε SOS σε ένα από τα αγαπημένα της παιδιά, τον Αλαν Σίρερ. Σκέφτηκαν: μεγάλο αστέρι στο χόρτο, καλά τα λέει στο BBC, ας έρθει να μας σώσει. Από τους 24 διεκδικήσιμους βαθμούς οι Καρακάξες κατάφεραν να πάρουν τους πέντε και αποχαιρέτησαν την Πρέμιερ Λιγκ και ο Σίρερ την ουτοπία της προπονητικής. Οχι όμως και τις σοφίες του που συνεχίζει να εκτοξεύει κι εμείς οι υπόλοιποι αναπαράγουμε σαν να είναι ο Σωκράτης του ποδοσφαίρου.