Για πολλούς, η χθεσινή ανακοίνωση του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι στις προσεχείς εκλογές δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Εξεπλάγησαν οι άνθρωποι. Για τους γνωρίζοντες όμως, και τους επαΐοντες περί τα πασοκικά και άλλα, όπως ο υποφαινόμενος, η αναγγελία δεν προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη. Σε αυτούς τους τελευταίους, τους «γνωρίζοντες» δηλαδή, συγκαταλέγω και την πρόεδρο Φώφη, η οποία εγκαίρως έχει ενημερωθεί – από τον ίδιο… – ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος με σταυρό στις προσεχείς εκλογές. Επίσης ο Ευάγγελος Βενιζέλος από πολύ καιρό πριν, από ενάμιση χρόνο και πλέον είχε αποφασίσει να μην κατέλθει ως υποψήφιος στις εκλογές στην Α’ Θεσσαλονίκης. Μάλιστα είχε κλείσει και το γραφείο του στην πόλη, διακόπτοντας και τους τελευταίους δεσμούς με την περιφέρειά του. Για να είμαι ακριβής δε, δεν θα είναι υποψήφιος ούτε σε άλλη εκλογική περιφέρεια, λ.χ. στην Αθήνα. Μία και μόνη περίπτωση είναι να βρίσκεται στη νέα Βουλή, και αυτή είναι μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται ο φορέας της Κεντροαριστεράς μετά το έκτακτο συνέδριο του Μαρτίου. Επειτα από σχεδόν 30 χρόνια που εκπροσωπεί τον χώρο, από διάφορες θέσεις στη Βουλή, νομίζω ότι είναι λογική συνέπεια η τοποθέτησή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Σε διαφορετική περίπτωση είναι νομοτελειακή εξέλιξη ότι η νέα Βουλή θα στερηθεί της παρουσίας του κορυφαίου σήμερα πολιτικού στελέχους που διαθέτει η χώρα…

Τέρμα τα θαύματα

Είχα εγκαίρως και εγκύρως νομίζω, αποκωδικοποιήσει τη στάση του βουλευτή Παπαχριστόπουλου έναντι του πρώην Καμμένου προέδρου του. Ο άνθρωπος δεχόμενος ένα πλήθος ύβρεων από διάφορες πλευρές για την απόφασή του να υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, υποβάλλει σε ανταπόδοση τον Καμμένο πρώην πρόεδρό του στο μαρτύριο της (κινέζικης) σταγόνας. Χθες, ανακοίνωσε ότι «θα παραδώσει την έδρα του στον Καμμένο» ώς το τέλος της εβδομάδας, ενώ γνωρίζει ότι την έδρα δεν θα την παραδώσει σε κανέναν Καμμένο, αλλά στον αναμένοντα με ανοιχτές αγκάλες Τερένσιο Ταχύ τον φίλο μου, άλλως πως Τέρενς Κουίκ, ως πρώτο αναπληρωματικό.

Και ότι ο Τέρενς που έχει φάει τη λάσπη της ζωής του, επειδή σε εκείνο το ιστορικής σημασίας Υπουργικό Συμβούλιο της 16ης Οκτωβρίου είχε ταχθεί υπέρ του Κοτζιά και της κυβέρνησης, προφανώς θα την κρατήσει την έδρα στη Βουλή, κι ας λέει ό,τι θέλει ο Κατσίκης ακόλουθος του προέδρου Τέρενς (δώσε ρε την έδρα που θα πάρεις από τον Παπαχριστόπουλο διότι θέλουμε να τη διαθέσουμε σε ένα καλό παλικάρι που στηρίζει τον πρόεδρο).

Το οποίο σημαίνει ότι δι’ αυτού του τρόπου θα ολοκληρωθεί και το μαρτύριο του Καμμένου προέδρου, ο οποίος αναμένει ο φουκαράς ότι στο τέλος κάτι θα γίνει και θα τα καταφέρει να διατηρήσει την ιδιότητα του πολιτικού αρχηγού, ώστε να μπορεί να μετέχει και αυτός των προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεων στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών. Αλλά πόσα θαύματα να γίνουν πια, έτσι όπως τα έκανε;

Με «ψαλιδισμένα φτερά»

Ο ίδιος τώρα ο Καμμένος αρχηγός των ΑΝΕΛ έκανε χθες το πρωί ένα πέρασμα από τον «φιλόξενο» Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, αλλά όπως μου είπαν αυτοί που τον είδαν (εγώ αποστρέφομαι και την ιδέα…), ήταν «να τον κλαίν’ οι ρέγγες» κατά το κοινώς λεγόμενο. Με «ψαλιδισμένα» τα φτερά, μου είπε κάποιος. Και «τρομαγμένος». Αλλά «νηφάλιος». Ποιος να του το έλεγε ότι θα έφτανε η στιγμή που θα έμενε έρημος, βαρύς και μόνος…

Και τα ωραία δεν έχουν τελειωμό τον ενημερώνω. Αν δεν τα καταφέρει τελικά να πείσει τον βουλευτή Θεσσαλονίκης Λαζαρίδη (εκ των πρώτων που έφυγαν από το μαντρί του…) να επιστρέψει, θα καταστεί – και αυτός! – ανεξάρτητος. Και θα ενταχθεί στη δεξαμενή των ανεξαρτήτων, όπου θα εξαναγκαστεί να συμφύρεται με τους πρώην δικούς του – Καμμένο Δημήτρη, Ελενα Κουντουρά, Βασίλη Κόκκαλη, Τέρενς Κουίκ. Δράμα. Κι εγώ, με ξέρετε, μπροστά σε κάτι τέτοια δράματα αδυνατώ να συγκρατηθώ. Δακρύζω…

Η βία είναι μία

Να ρίξουμε μια ματιά σε μια χθεσινή ανακοίνωση του Κινήματος της Αλλαγής, παρακαλώ. Αφορά την επίθεση που δέχθηκε ο υποψήφιος του κόμματος στην Α’ Θεσσαλονίκης Στέφανος Παραστατίδης. Ο Στέφανος που είναι γιος του Θόδωρου Παραστατίδη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στο Κιλκίς και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, δέχθηκε επίθεση από φασιστικά στοιχεία, και το Κίνημα Αλλαγής ζητάει από όλους, και πρώτα από όλα από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσουν την επίθεση.

Ειδικά από αυτούς τους τελευταίους θα έλεγα, που εμφανίζονται ως θύματα από τις επιθέσεις των ακροδεξιών, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν τα αντιδεξιά ανακλαστικά του δημοκρατικού κόσμου επειδή μια δράκα ακροδεξιών, χρυσαυγιτών και άλλων μαζεύτηκαν έξω από τα σπίτια δυο-τριών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ή έφτασαν μέχρι τα σκαλιά της Βουλής πάνω από τον Αγνωστο Στρατιώτη.

Απόλυτα καταδικαστέα είναι αυτά, και αν η αφετηρία τους είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, ακόμη περισσότερο. Ο καθένας τους, έχει την ευθύνη του τι ψήφισε, και με ποιο σκεπτικό, και οτιδήποτε άλλο, αν δηλαδή με τη βία κάποιοι ακραίοι προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν πολιτικά από αυτό, είναι ευθύνη της πολιτείας να τους βρει και να τους οδηγήσει στη Δικαιοσύνη. Ομως…

Η βία είναι μία ΙΙ

… Ομως καλή η προσπάθεια, δεν λέω, αλλά ποιος ξεχνάει τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ τη διετία 2010-2012; Να, τώρα θυμήθηκα ας πούμε τον ξυλοδαρμό του τότε προέδρου της Βουλής το 2010, στη συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά από συνδικαλιστές. Και δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι άλλη εκείνη η βία και άλλη ετούτων των ημερών. Μαύρη ή κόκκινη η βία είναι μία. Και είναι καθήκον όλων να την καταδικάζουν όποτε εκδηλώνεται και απ’ όπου και αν προέρχεται.

Τότε ο πρωθυπουργός Τσίπρας, που σήμερα καλεί σε αντιφασιστικό μέτωπο τους δημοκράτες, σιωπούσε επιδεικτικά. Κι όταν δεν σιωπούσε, ουσιαστικά επικροτούσε.

Εβρισκε τους προπηλακισμούς, τις βιαιοπραγίες, τις χυδαιότητες, τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις σε βάρος των στελεχών του ΠΑΣΟΚ «δίκαιη έκφραση της οργής της κοινωνίας», λόγω των Μνημονίων, ο… αντιμνημονιακός.

Οπως δεν βρήκε μία λέξη να αποδοκιμάσει τον φασισμό των «αγανακτισμένων» που δεν επέτρεψε σε ένα πολιτικό κόμμα, που κυβέρνησε επί σειρά ετών τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ, να διεξαγάγει μια ισότιμη προεκλογική περίοδο με τα άλλα κόμματα.

Οχι, να τα λέμε και αυτά. Και να μην έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, όπως μερικοί μερικοί που συνωθούνται αυτές τις ημέρες στα σκαλιά του Μαξίμου, κεντροαριστεροί σου λέει, προκειμένου να τους «εκτιμήσει» ο Τσίπρας και να τους θυμηθεί στον επικείμενο ανασχηματισμό ώστε να γίνουν – και πάλι, τρομάρα τους! – υπουργοί…

101 ευρώ μείον

Οκτώβριος 2014, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ: Με την ανάληψη της διακυβέρνησης, και ένα νόμο, ένα άρθρο θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ.

Ιανουάριος 2019, τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας: ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 650 ευρώ. Ούτε ένα (1) απ’ όσα υποσχέθηκαν δεν υλοποίησαν. Ούτε ένα…