Κι εγώ που είχα την εντύπωση ότι το είδος των αβανταδόρων εξέλιπε μαζί με τους παπατζήδες. Που δραστηριοποιούνταν στην οδό Αθηνάς και στα πέριξ της Πλατείας Ομονοίας στενά. Συμβουλεύοντας-προτρέποντας τους αφελείς σε ποιο χαρτί να ποντάρουν για σίγουρα κέρδη. Κι ακολούθως τρώγανε και πίνανε όλοι μαζί. Εις υγείαν του κορόιδου. Ας πάμε όμως στο θέμα μας. Η επιχείρηση Πρέσπες στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η υποχρέωση που ανέλαβε ο Αλέξης, σαν υπάκουο και πρόθυμο παιδί, εξετελέσθη. Κι αυτή ακριβώς είναι η λυδία λίθος. Η υπόθεση δεν είναι όπως θέλουν να την εμφανίζουν. Οτι δύο γείτονες που είχαν διαφορές αποφάσισαν να τις βάλουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις στην άκρη και να προχωρήσουν μπροστά.

Εντολή

Αν ήταν έτσι, ποιος θα είχε αντίρρηση; Δεν είναι. Κατ’ αρχάς Τσίπρας – Ζάεφ δεν είναι ιδιοκτήτες. Για να έχουν με τόση ευκολία αυτό το δικαίωμα. Είναι διαχειριστές. Και το κυριότερο. Δεν επρόκειτο για δική τους πρωτοβουλία. Οτι ξύπνησαν ένα πρωί και τους ήρθε κοινή και ταυτόχρονη επιφοίτηση να λύσουν το «Μακεδονικό». Ανωθεν εντολή πήραν αμφότεροι. Και την εκτέλεσαν. Εξού και η τοποθέτηση των «New York Times» ότι η ψήφιση της συμφωνίας «αποτελεί μια σπάνια νίκη του ΝΑΤΟ». Κι ο καθείς έχει επ’ αυτού το αναφαίρετο δικαίωμα της γνώμης του. Και κάπου εκεί εμφανίστηκαν οι αβανταδόροι που λέγαμε. «Λίστα 214 επιφανών ανθρώπων της ελληνικής κοινωνίας (ακαδημαϊκοί κ.λπ.) έρχεται να πει ένα μεγάλο “ναι” στη Συμφωνία». «Οχι στην Ελλάδα του σκοταδισμού από 158 ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού».

Αδιανόητο

Αφήνουμε στην άκρη, αν και είναι λίαν σοβαρό ζήτημα, το ποιος χαρακτηρίζει ποιον επιφανή. Πάμε στην ουσία. Η συλλογή υπογραφών ανατρέχει σε άλλες εποχές. Και για άλλου είδους πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Τη δεκαετία του ’50. Οταν Σαρλ ντε Γκολ, Πολ Ελιάρ, Ζαν Κοκτό, Ζαν-Πολ Σαρτρ, Ναζίμ Χικμέτ, Πάμπλο Πικάσο, Τσάρλι Τσάπλιν (φωτογραφία) συνυπέγραφαν για να μην εκτελεσθεί ο Νίκος Μπελογιάννης. Τη δεκαετία του ’60. Για να απελευθερωθούν από τη χούντα των Συνταγματαρχών οι πολιτικοί κρατούμενοι. Τη δεκαετία του ’80. Για τον Νέλσον Μαντέλα. Να μαζεύεις υπογραφές σήμερα; Αδιανόητο. Και εκ του πονηρού. Η ομαδοποίηση ότι όλοι εμείς θεωρούμε αυτό σωστό και το άλλο λάθος, πώς προκύπτει;

Συνεργείο

Και με υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς τους «άλλους», ότι τάχα «θέλουν λυσσασμένα να γυρίσει η Ελλάδα 100 χρόνια πίσω»; Με ποιον τρόπο έχουν αποκτήσει την ιδιότητα της αυθεντίας; Που τους δίνει το δικαίωμα, κοιτώντας αφ’ υψηλού, να υποδεικνύουν στους αδαείς ποιο είναι το σωστό, για να τους καθοδηγήσουν; Και με κουτοπονηριά μάλιστα. Οταν αρκετοί από δαύτους κρύβουν την κομματική τους ταυτότητα (και τα εξ αυτής προκύπτοντα συμφέροντα) και εμφανίζονται με τον μανδύα του πνευματικού ανθρώπου. Του καθηγητή, του δημοσιογράφου. Οπως ακριβώς οι αβανταδόροι που λέγαμε. Ενώ ήταν στο ίδιο συνεργείο με αυτόν που έριχνε τα χαρτιά, εμφανίζονταν ως συμβουλάτορες και σύμμαχοι των αφελών. Για να μοιραστούν στη συνέχεια τα κέρδη. Οπως καλή ώρα.