Εχοντας μια σημαντική – παιδική – εμπειρία από τη Λευκάδα (όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα) με τον αείμνηστο γιατρό και πολιτικό της Αριστεράς Ξενοφώντα Γρηγόρη, τον γιατρό του λαού, βουλευτή της ΕΔΑ στο νησί το 1963, προσπαθώ να συγκρίνω την τότε αγνή Αριστερά, της αλληλεγγύης και της προσφοράς, με τους σημερινούς δήθεν «αριστερούς».

Ο γιατρός προσέφερε, αγκομαχούσε, λαχταρούσε για τους συνανθρώπους του, έδινε ακόμη και από την τσέπη του για να πάρουν φάρμακα οι φτωχοί ασθενείς. Είναι ένα θρύλος για το νησί 30 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Σήμερα οι «αριστεροί» του Τσίπρα αφαιρούν από όλους μέσω της υπερφορολόγησης, του ΕΝΦΙΑ, με τα χαράτσια στους ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες καθώς και με τις δραματικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Στην ημερήσια διάταξη οι κατασχέσεις. Οικονομικά εξαθλιωμένοι, υπερχρεωμένοι, οι Ελληνες πλέον δεν ελπίζουν σε τίποτα. Διαλυμένη η δημόσια διοίκηση αλλά και ο ΕΦΚΑ. Στα νοσοκομεία πεθαίνουν συνάνθρωποί μας στα ράντζα. Η φτώχεια και η απόγνωση γιγαντώνονται. Ο νόμος Κατρούγκαλου, του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο εφιάλτης των 22 περικοπών που βρίσκει στην καθημερινότητά του ο καθένας. Την ίδια ώρα υποψήφιοι συνταξιούχοι πεθαίνουν περιμένοντας να πάρουν τη σύνταξή τους έως και 4 χρόνια. Δεν δίνουν συντάξεις για να δημιουργήσουν το υπερπλεόνασμα. Και νομίζουν ότι τους πιστεύουμε. Είναι το γνωστό θεατρικό σόου με το οποίο νομίζουν ότι εξαπατούν τους πολίτες. Ψέμα στο ψέμα. Μα η καθημερινότητα είναι σκληρή. Και αδίστακτη.

Με τους «αριστερούς» (με δεξιά τσέπη) του Τσίπρα «τρίζουν τα κόκαλα» του γιατρού Γρηγόρη. Αυτή ήταν η κουλτούρα τής τότε Αριστεράς: «να δίνεις χωρίς να παίρνεις». Σήμερα είναι το αντίστροφο. Παίρνουν χωρίς να δίνουν, γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και στη μέθη της εξουσίας.

Σκεφθείτε να μην ήταν και… αριστεροί!