Η μπελ επόκ στον Πειραιά

Στις 9 Απριλίου του 1895, η αφρόκρεμα του Πειραιά – που ο πληθυσμός του δεν ξεπερνά τις 30.000 – φοράει τα καλά της από το πρωί. Τα εγκαίνια  του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά έχουν ορισθεί για τις 10.30. Και το γεγονός ίσως να είναι το μεγαλύτερο της χρονιάς. Κοσμικό αλλά και συμβολικό, αφού σηματοδοτεί την προσπάθεια για την πνευματική αναβάθμιση της πόλης. Το επίνειο αποκτά ένα ολοκαίνουργιο, επιβλητικό θέατρο που δεν θα είχε τίποτα να ζηλέψει από το Theatre d’ Odeon στο Παρίσι. Εξάλλου, πάνω στα δικά του πρότυπα είχε χτισθεί. Η απόφαση της ανέγερσης είχε παρθεί δώδεκα χρόνια πριν, επί δημαρχίας Τρύφωνα Μουτζόπουλου, ενώ τα εγκαίνια έκανε ο Θ. Ρετσίλας. Το κτίριο που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Λαζαρίμος είναι ένα εντυπωσιακό δείγμα νεοκλασικού ρυθμού, με τις επιβλητικές κολόνες κορινθιακού ρυθμού στην πρόσοψή του να υποβάλλουν τον θεατή, από τα πρώτα του βήματα στον χώρο, σε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.