«Πρέπει επιτέλους να ειπωθεί, και μόνο για το παράδοξο του πράγματος: η Ελλάδα είναι μια ιδέα που φτιάχνουμε στο μυαλό μας και που διαμορφώνεται συνεχώς κάτω από έναν ουρανό ιδανικό για τέτοιου είδους φαντασιώσεις, σε βαθμό που αναρωτιόμαστε αν η Ελλάδα όντως υπάρχει, αν υπάρχουμε κι εμείς όταν ταξιδεύουμε εκεί… Αναρωτιόμαστε όλα αυτά καθώς σκαρφαλώνουμε σαν κατσίκια στα λείψανα των βασιλιάδων, μεθυσμένοι από την ευωδιά των αμάραντων, που από την καταιγίδα στάζουν ένα εκχύλισμα αρωμάτων τόσο ζωντανών και τόσο άψυχων όσο κι εκείνος ο ηνίοχος που βαδίζει δίχως να κινεί τα πόδια και διασχίζει τους αιώνες με ένα βλέμμα σαν τη λευκή ράβδο των τυφλών. Μια ιδέα που χτίζεται, γκρεμίζεται, αθάνατη και θνητή όπως οι αμάραντοι που ξεραίνονται στον ήλιο γύρω από το άντρο, όπου προφήτευε η σίβυλλα, και μπροστά στη θύρα της όπου στηνόταν στην ουρά η κυριακάτικη πελατεία. Να, μια ιδέα, μια έμμονη ιδέα, τόσο έμμονη που στέκεται ορθή σε πόδια ηνίοχου και μας κοιτάζει με ένα βλέμμα που δεν βλέπει…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή