Αρκεί και μόνο το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαρτίου για να αντιληφθεί κανείς ότι η αυριανή επίσκεψη του έλληνα Πρωθυπουργού στη γειτονική χώρα κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι. Προκύπτει λοιπόν ακόμη πιο πιεστικά ένα ερώτημα: Σε τι βαθμό έχει προετοιμαστεί αυτή η επίσκεψη; Και με ποια γραμμή άμυνας ώστε να μην επαναληφθούν σκηνές όπως αυτές που ζήσαμε κατά την επίσκεψη του τούρκου προέδρου στην Αθήνα όταν αμφισβήτησε ακόμη και τη Συνθήκη της Λωζάννης;

Οι απαντήσεις θα δοθούν εκ των πραγμάτων αμέσως. Αύριο θα φανεί εάν ο τούρκος πρόεδρος θα τιμήσει τον ρόλο του οικοδεσπότη ή εάν θα χρησιμοποιήσει την επίσκεψη του έλληνα Πρωθυπουργού ως εκτοξευτήρα προεκλογικών πυροτεχνημάτων – χωρίς ασφαλώς να παραβλέπει κανείς ότι πλείστες όσες φορές έχει γίνει έρμαιο του απρόβλεπτου χαρακτήρα του και έχει παραδοθεί στις παρορμήσεις του. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία δεν αλλάζει: το ταξίδι στην Αγκυρα φαίνεται να γίνεται χωρίς πυξίδα. Και τα νερά μοιάζουν αχαρτογράφητα.

Μια τέτοια επίσκεψη δεν θα έπρεπε λοιπόν να γίνει μόνο για να γίνει. Από την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα αποδείχθηκε πως η προσωπική επαφή δεν λειτουργεί πάντα προς όφελος των διμερών σχέσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορεί παρά να ευχηθεί κανείς να μη γίνει η επίσκεψη Τσίπρα στην Αγκυρα η συνέχεια μιας αρνητικής παράδοσης.