Θύελλα

Είναι ιδιαίτερη περίπτωση ο Λάζαρος. Ξεχωριστός. Στον τρόπο που κινείται στο χορτάρι. Στο πώς συμπεριφέρεται στο παιχνίδι. Και κυρίως στη δίψα να κυνηγήσει κάθε φάση, κάθε στιγμή μιας αναμέτρησης. Αυτό συνέβη και στο ματς του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο το περασμένο Σάββατο. Ενα δύσκολο παιχνίδι και τέτοιο αποδείχθηκε μολονότι το σκορ (4-0) ξεγελά. Οταν όμως μια ομάδα παρατάσσεται (αναγκαστικά) δίχως τον διευθυντή (Φορτούνης) της ορχήστρας, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί και δίχως αυτόν. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε αλλά μετρά η νίκη. Και ο Χριστοδουλόπουλος ήταν ξανά κομβικός. Ορισμένοι εκτίμησαν ότι έκανε λίγα. Ισως. Αν ήθελαν ντε και καλά ο Λάζαρος να σημειώσει πέντε ή έξι γκολ, δεν λαθεύουν. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, σημασία έχει να είναι ο επιθετικός μέσα στις φάσεις. Και ο διεθνής άσος τα κατάφερε στον τομέα αυτό και με το παραπάνω. Τι διεισδύσεις από τα αριστερά. Τι σουτ «με τη μία». Τι προσπάθεια να βρεθεί τετ α τετ με τον Κότνικ, τον γκολκίπερ του Πανιωνίου. Ασφαλώς και χτυπήματα φάουλ που υποχρέωσαν τον αντίπαλο «άσο» σε καλές αποκρούσεις. Με απλά λόγια, ο Χριστοδουλόπουλος έκανε μεστή εμφάνιση και ώρες ώρες ήταν θυελλώδης στις επελάσεις. Ισως να βρίσκεται στο καλύτερο φεγγάρι της σεζόν, καθόσον επέστρεψε δριμύτερος μετά τον τραυματισμό του, ενώ θυμίζει τον παίκτη που μπήκε φουριόζος στην αρχή της αγωνιστικής χρονιάς με τα κόκκινα του Ολυμπιακού. Λίγο προτού μπούμε στα απανωτά δύσκολα ματς σε Ελλάδα (Κύπελλο ή πρωτάθλημα) και Ευρώπη, ο Λάζαρος αποτελεί έναν επιθετικό που μπορεί κάποιος να υπολογίζει. Φυσικά, ακόμη περισσότερο αν έχει κοντά του τον ξεκάθαρο παρτενέρ του, τον άνθρωπο που μοιράζει πάσες με άνεση, τον Κώστα Φορτούνη. Το συγκεκριμένο δίδυμο είναι ένα από αυτά που λάμπουν στο Λιμάνι.