Μαρξιστικά μιλώντας, πώς αναλύει η Αριστερά τα πράγματα; Με εργαλεία του 20ού αιώνα και δη με βάση την κοινωνική τάξη. Σε κάθε ευκαιρία, εξάλλου, οι μεγαλοϋπουργοί της κυβερνώσας Αριστεράς θυμίζουν στους ψηφοφόρους ότι έχουν «ταξική μεροληψία υπέρ των εργαζομένων, των ανέργων, των αυτοαπασχολουμένων, της μεσαίας τάξης». Οφείλει, βέβαια, να επισημάνει κανείς πως η μισή πρόταση – από το υπέρ και πριν – ενέχει μια δόση αλήθειας. Γιατί οι ίδιοι μεγαλοϋπουργοί έχουν διαψεύσει την υπόλοιπη μισή, παραδεχόμενοι σε άλλη περίπτωση ότι «ζόρισαν» τη μεσαία τάξη επειδή είχαν «ως προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης». Υπάρχουν, παρεμπιπτόντως, και τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εξειδικεύουν λίγο περισσότερο την εκλογική πελατεία του κόμματος, περιορίζοντάς τη στους «δημοσίους υπαλλήλους και όσους φιλοδοξούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι». Η συριζαϊκή εμμονή σε αυτού του είδους τη ρητορική, όμως, δεν φαίνεται να έχει αποδώσει. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν κάποια ποιοτικά στοιχεία της πρόσφατης έρευνας της Metron Analysis στην ερώτηση για την πρόθεση ψήφου.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ