Αλλοίωση του κοινοβουλευτικού συστήματος

Η λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος στηρίζεται στη λεγόμενη «αρχή της δεδηλωμένης». Πρόκειται για ένα (μαχητό) τεκμήριο που προϋποθέτει τη λειτουργία οργανωμένων κομμάτων και την – καταρχήν – πειθαρχία των μελών της Κοινοβουλευτικής τους Ομάδας (ΚΟ) και επιτρέπει να προβλέψουμε ευλόγως και θεμιτά την πολιτική συμπεριφορά των βουλευτών, ανάλογα με τη στάση του κόμματός του απέναντι στην κυβέρνηση. Η κοινοβουλευτική Αρχή λειτούργησε στη Μεταπολίτευση υποδειγματικά, ανεξάρτητα από επιμέρους πολιτικές απρέπειες. Το βασικό θεμέλιό της, σε όλες τις λογικο-χρονικές εκφάνσεις της, δηλαδή, τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής προς την κυβέρνηση, δεν το υπέσκαψε κανείς. Κανείς μέχρι προχθές.Προχθές, έξι βουλευτές, προερχόμενοι από κόμματα της αντιπολίτευσης, δεσμεύτηκαν, με επιστολές τους, να υπερψηφίζουν όλα τα νομοσχέδια που προτείνει η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του βίου της, χωρίς πάντως να ενταχθούν στην ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος, κατ’ άρθρο 16 §5 Κανονισμού της Βουλής (ΚτΒ). Αυτό, παρότι κοινοβουλευτικά ασύνηθες, δεν θα ήταν συνταγματικά προβληματικό, αν δύο εξ αυτών (οι κ. Ζουράρις και Παπαχριστόπουλος) δεν ανήκαν στην ΚΟ του αντιπολιτευόμενου, πλέον, κόμματος, των ΑΝΕΛ. Οι δηλωσίες αλλά και το προεδρείο, που αποδέχθηκε τις δηλώσεις τους, απέβλεπαν, αφενός, στην αποφυγή ονομαστικών ψηφοφοριών, απαραίτητων πλέον, ελλείψει δεδηλωμένης με βάση τη σύνθεση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, για να αποδεικνύεται η υπερψήφιση κάθε νομοσχεδίου, αφετέρου στη διατήρηση εκ μέρους των ΑΝΕΛ του στάτους ΚΟ και της προνομιακής μεταχείρισης του αρχηγού της που αυτό συνεπάγεται.