Πλάνη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση

Η κεντρική ιδέα που διατρέχει το κράτος δικαίου είναι η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών απέναντι στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας, επιδιώκεται με τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων και επιτυγχάνεται με τον δικαιοδοτικό έλεγχο, δηλαδή τον έλεγχο των δικαστηρίων (Μανιτάκης, «Κράτος Δικαίου», τ. β’ Η, Α, α, β). Μόνο ο έλεγχος της νομοθετικής λειτουργίας από τη Δικαιοσύνη μπορεί να μας εγγυηθεί ότι το Κοινοβούλιο δεν θα ξεπεράσει τα όρια της εξουσίας του (Λ. Κοτσαλής, Τιμητικός Τόμος Νέστορα Κουράκη, αναφερόμενος στον R. Marcic). Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο (ΒVerfG) κήρυξε με μια σειρά αποφάσεών του αντισυνταγματικές βασικές πολιτικές επιλογές του γερμανικού Κοινοβουλίου (Κοτσαλής, ό.π.π.). Αυτό δίδαξαν και οι μεγάλοι συνταγματολόγοι Ν. Σαρίπολος (Πραγμ. Συντ. Δικ., σ. 65-66, 69) και Α. Σβώλος (Συντ. Δικ. (1934, σ. 32). Το ελληνικό Σύνταγμα, στο άρθρο 93 παρ. 4, ορίζει ότι «Τα δικαστήρια υποχρεούται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα». Ενόψει όλων αυτών, είναι τουλάχιστον καινοφανής η άποψη ότι «η νομοθετική εξουσία μπορεί να προτείνει μέτρα που θα επιλύσουν μια επιτακτική κοινωνική ανάγκη, ακόμα και αν πρόκειται για μέτρα που πρόκειται να θίξουν θεμελιώδη δικαιώματα». Μόνη αυτή η άποψη, κυριολεκτικά τινάζει στον αέρα ολόκληρο το οικοδόμημα των ατομικών δικαιωμάτων που προστατεύει με τις θεμελιώδεις διατάξεις του το Σύνταγμα, όλων των εποχών, όλων των κρατών και για τη θεμελίωση των οποίων χύθηκαν ποταμοί αίματος. Στις θεμελιώδεις αυτές διατάξεις περιλαμβάνονται τα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 4, 25 παρ. 2, του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, 19 παρ. 1 εδ. β’ της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση, 6 παρ. 6.4, και 47 εδ. β’ του Χάρτη των θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία το Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 99 (88 παρ. 2) του Συντάγματος, με τις 1-4/2018 αποφάσεις του και το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις 431 και 479/2018, αποφάσεις του, έκριναν ότι παραβιάσθηκαν από τους νόμους περί μειώσεως των αποδοχών και των συντάξεων των δικαστών.