Η στόφα του ηγέτη

«Δεν υπάρχουν ηγέτες σήμερα». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή την έκφραση, όταν δεν την έχουμε εκστομίσει εμείς οι ίδιοι; Ισως εκπλαγούμε μόλις διαπιστώσουμε πως ήταν η πιο τετριμμένη έκφραση σε κάθε εποχή – τουλάχιστον στα δημοκρατικά καθεστώτα: οι συγκαιρινοί απαξίωναν πάντοτε τους συγκαιρινούς και υπέφεραν από μιαν αθεράπευτη νοσταλγία, στα όρια της εξιδανικευτικής παράνοιας, για τους ηγέτες, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που είχαν προηγηθεί. Σήμερα, με κάθε υποψήφιο ηγέτη στο έλεος κάθε πραγματικού ή εικονικού τρολ, όχι μονάχα ο εξευτελισμός ενός ηγέτη καθίσταται piece of cake και η αγιοποίησή του σχεδόν mission impossible, αλλά γνωρίζει νοσηρή άνθηση και η ανάποδη διαδικασία: ξεφυτρώνουν οι ηγέτες σαν τα ραπανάκια. «Ο Τσίπρας είναι ένας ηγέτης παγκόσμιας ακτινοβολίας, από αυτούς που γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια», είχε δηλώσει ευθαρσώς, ήδη από τον Μάιο του 2015, η Θεανώ Φωτίου στην τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Αυτιά. Πολύ θα ήθελα (αν και χλωμό το βλέπω) να παρίσταμαι το 2074, όταν θα γεννηθεί, κατά την εκτίμηση της υπουργού, ο επόμενος ηγέτης, για να εξακριβώσω εάν η δήλωσή της εξακολουθεί να προκαλεί τη θυμηδία που προκαλεί και στις μέρες μας ή θεωρείται μνημείο σπάνιας διορατικότητας. Ποτέ δεν ξέρεις…