Ο Πρωθυπουργός έχει εξαιρετικά βεβαρημένο ιστορικό με την έννοια διαπραγμάτευση. Διαπραγματεύθηκε για τα Μνημόνια, αφού, τελικά, δεν τα… έσκισε. Αποτέλεσμα; Πάνω από 100 δισ. επιπλέον δημόσιο χρέος στην πλάτη της Ελλάδας και των επόμενων γενεών. Διαπραγματεύθηκε για τη Μακεδονία. Αποτέλεσμα; Η διαβόητη Συμφωνία των Πρεσπών και ένας Ζάεφ που δεν αφήνει μέρα να περνάει χωρίς να λέει και να ξαναλέει ότι είναι Μακεδόνας και ότι η γλώσσα του είναι η μακεδονική. Μα και μία ένταξη – εξπρές στο ΝΑΤΟ, που πετυχαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που αφελώς διαφήμιζε ο Τσίπρας: θα ενισχύσει θεσμικά και πραγματικά τους δεσμούς των Σκοπίων με την Αγκυρα και θα δώσει μία ακόμα ψήφο στην Τουρκία σε πλήθος από ζητήματα της Συμμαχίας. Τώρα, ο Τσίπρας, όπως όλα πλέον δείχνουν, ξεκινά την τελική και πιο επικίνδυνη για την Ελλάδα διαπραγμάτευση της καριέρας του: με τον Ερντογάν. Και μάλιστα σε μία στιγμή που βρίσκεται αποδυναμωμένος, στηριγμένος σε μία οριακή, περίπου εκτροπικά κατασκευασμένη πλειοψηφία, κάτι που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη θέση του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή