ίναι παρήγορο που υπάρχουν ακόμη στην πνευματική μας αγορά νέες και νέοι ερευνητές και συνάμα πρακτικοί του θεάτρου, με εφόδια πανεπιστημιακά αλλά και σκηνοθετικές ικανότητες, που ψάχνουν και βρίσκουν τιμαλφή της νεοελληνικής δραματουργίας. Εχοντας ως οδηγό τις εξαίρετες έρευνες του μακαρίτη Δημήτρη Σπάθη και την πλούσια συγκομιδή θεωρητική και σκηνοθετική του αείμνηστου Σπύρου Ευαγγελάτου διαθέτουμε σήμερα μια στέρεη και διευρυμένη ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου. Ο μακαρίτης δάσκαλός μου, ιστορικός του θεάτρου μας Γιάννης Σιδέρης άρχιζε την έρευνά του από τα λίγα χρόνια πριν από την Επανάσταση του ’21. Σήμερα όχι μόνο η έρευνα αλλά και το σκηνικό επιχείρημα, κυρίως χάριν στον Ευαγγελάτο και στο Αμφιθέατρό του, έχουμε στη διάθεσή μας μια περίοδο νεοελληνικών έργων για τη σκηνή που φτάνει έως το 1400 μ.Χ. Τετρακόσια χρόνια πριν από την ιστορική έναρξη του Σιδέρη!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή