«Στην εποχή του Brexit, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να αισθανθούμε κομμάτι της πλούσιας κληρονομιάς του ευρωπαϊκού σινεμά με όλες του τις περίεργες και υπέροχες πτυχές. Οποιες κι αν είναι οι επιπτώσεις των σημερινών πολιτικών και κοινωνικών αναταράξεων, είναι εμφανές ότι οι κινηματογραφιστές στη Βρετανία είναι μέρος μιας ευρύτερης παράδοσης ενός σινεμά χωρίς σύνορα, την οποία πρέπει να γιορτάσουμε και να εξερευνήσουμε, τώρα περισσότερο από ποτέ». Με αυτά τα λόγια αρχίζουν το κείμενό τους πέντε δημοσιογράφοι και κριτικοί κινηματογράφου του βρετανικού «Observer» (Τζόναθαν Ρόμνεϊ, Μαρκ Κερμόντ, Σίμραν Χανς, Γουέντι Αϊντι, Γκάι Λοτζ), οι οποίοι επέλεξαν 25 ταινίες – όχι τις καλύτερες ευρωπαϊκές, όπως ξεκαθαρίζουν, αλλά αυτές που θεωρούν τις πιο σημαντικές, καινοτόμες και επιδραστικές – σε μια περίοδο που καλύπτει σχεδόν 100 χρόνια. Ανάμεσά τους και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, τον οποίο θεωρούν ιδιαίτερα απαιτητική ταινία, που αποτελεί τοιχογραφία της επαρχιακής Ελλάδας από το 1939 έως το 1952, με αναφορές στη μυθολογία. Η λίστα ξεκινάει με το «Νοσφεράτου» του Φ. Β. Μουρνάου (1925) και «Τα πάθη της Ζαν ντ’ Αρκ» του Καρλ Ντράγερ (1928) για να φτάσει μέχρι την πρόσφατη (2017) ταινία της Ιλντικο Ενιέντι «Η ψυχή και το σώμα» από την Ουγγαρία.