Σε μία εποχή που κάτι «παραμυθάκια» τόσα δα διεκδικούν διαστάσεις μύθου, η συνέντευξη και γενικά οι αναμνήσεις του Ιθαν Ράσελ, εκτός από συναρπαστικές, είναι και ένας επαναπροσδιορισμός των αληθινών μεγεθών – για να μην ξεχνιόμαστε. Το λέει και ο ίδιος όταν επισημαίνει ότι δεν τον ενδιέφεραν οι πόζες και τα στημένα πλάνα από εκείνη την εποχή. Και ότι θέλει να αναφέρονται σε αυτόν ως κάποιον που προσπαθούσε να «αιχμαλωτίσει», με τον φακό του, την αλήθεια – και παρά λίγο να πέσει από μια στέγη καθώς το έκανε. Αλλωστε αυτή η αφτιασίδωτη αλήθεια των ροκ σταρ, που κατέγραψαν και άλλοι συνάδελφοι του Ράσελ, ήταν που συνέδεσαν τόσο στενά τη ροκ μουσική με τη φωτογραφία. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για δεκαετίες που οι αφίσες ήταν γκάτζετ και σχημάτιζαν ταπετσαρίες στα νεανικά δωμάτια. Τα μαλλιά που σκεπάζουν το πρόσωπο της Τζάνις Τζόπλιν καθώς τραγουδάει (σήμερα μια τέτοια φωτογραφία δεν θα «περνούσε» διότι «κρύβει το πρόσωπο της σταρ), η γκριμάτσα του Μικ Τζάγκερ όταν πηδάει, επί σκηνής, στον αέρα, το απλανές βλέμμα του Τζίμι Χέντριξ καθώς παίζει κιθάρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή