Είναι στιγμές που δεν μπορείς να μιλήσεις για αδρεναλίνη. Αλλωστε, πώς να νιώσεις έτσι όταν βρίσκεσαι σε αίθουσα γεμάτη θρύλους και απουσιάζει η ένταση του γηπέδου; Ταυτόχρονα, όμως, σε διαπερνά ένα κύμα συγκίνησης. Και χαίρεσαι ταυτόχρονα. Πολύ απλά γιατί διαπιστώνεις ότι οι ποδοσφαιριστές, έστω και αργά αν θέλει κάποιος να δει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση,  τιμούν όσους τίμησαν και με το παραπάνω το όνομά τους. Αυτούς που ναι μεν πήραν πολλά σε διάρκεια χρόνου, αλλά παράλληλα έδωσαν και πολλά στον τόπο μας. Χθες, ήταν η γιορτή των ποδοσφαιστών, του ΠΣΑΠ. Οι βραβεύσεις για τους καλύτερους της (προηγούμενης) σεζόν. Κυρίως, όμως, η αναγνώριση σε δύο πρόσωπα που σφράγισαν τα νιάτα μας, τα απογεύματά μας, ορισμένες από τις καλύτερες θύμησές μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή