Διανύοντας την όγδοη μέρα της η 69η κινηματογραφική Μπερλινάλε, οδεύει σιγά σιγά προς τη λήξη της αφήνοντας πίσω της ανάμεικτα συναισθήματα. Η απόφαση του Ντίτερ Κόσλικ, που από του χρόνου αποχωρεί από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ, να τονίσει το γυναικείο στοιχείο τόσο σε ό,τι αφορά τη θεματική των ταινιών όσο και στην επιλογή ταινιών που σκηνοθετήθηκαν απαραιτήτως από γυναίκες, δεν σήμανε επίσης ότι το πρόγραμμα με αυτόν τον τρόπο θα γινόταν σούπερ. Αντιθέτως, την ώρα που η ταινία από την ΠΓΔΜ «Ο Θεός υπάρχει, το όνομά της Πετρούνια» της Τεόνα Στρούγκαρ Μίτεβσκα ήταν μια από τις εκπλήξεις της εφετινής διοργάνωσης, μια από τις μεγάλες απογοητεύσεις της στο διαγωνιστικό πρόγραμμα ήταν μια ταινία επίσης σκηνοθετημένη από γυναίκα και μάλιστα Γερμανίδα, την Ανγκελα Σάλενεκ. Κανείς δεν φάνηκε να καταλαβαίνει τι ήθελε να πει το «Ημουν στο σπίτι αλλά» της Σάλενεκ και σίγουρα πολλοί εκνευρίστηκαν που η ταινία συμμετέχει στον διαγωνισμό για τη Χρυσή Αρκτο. Οι ηθοποιοί κινούνται σαν ζόμπι, απαγγέλλουν Σαίξπηρ από το πουθενά, τσακώνονται για ένα ποδήλατο, ουρλιάζουν και διαμαρτύρονται και κανείς δεν καταλαβαίνει τον λόγο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή