Μπορεί να κατανοήσει κανείς την ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να μείνει πιστός σε μια ατζέντα που θα θυμίζει πως δεν είναι μόνο λαϊκιστική, αλλά και αριστερή δύναμη. Δεν πρέπει όμως να δεχθεί κανένας το γεγονός ότι μπορεί αυτή η ανάγκη να ικανοποιηθεί εις βάρος της κοινωνίας και της προόδου της. Οτι η κομματική ανάγκη προέχει της ανάγκης του κοινωνικού συνόλου να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής αντί να μείνει δέσμιο των αγκυλώσεων του παρελθόντος.
Μια τέτοια αγκύλωση συνιστά η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 που απαγορεύει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Η χώρα έχει και την ωριμότητα και την ικανότητα να αποκτήσει ένα μη κρατικό και μη κερδοσκοπικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα που και την αιμορραγία των ελλήνων φοιτητών σε ξένα πανεπιστήμια θα συγκρατήσει και πόλο έλξης για ξένους φοιτητές μπορεί να αποτελέσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να εμποδίζει κάτι που αποτελεί κοινό τόπο σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο. Και το εμποδίζει παρά το γεγονός ότι με την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων συμφωνεί και η πλειονότητα των πολιτών και τα περισσότερα κόμματα. Την πρόταση, θυμίζουμε, υποστηρίζει και η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά.
Η ευκαιρία λοιπόν δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Θα ήταν κρίμα να περάσουν άλλα δέκα χρόνια, όταν θα μπορεί να γίνει μια επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, για να αποκτήσει η χώρα μας μη κρατικά πανεπιστήμια. Για να αποκτήσει ακόμη μια εστία γνώσης, έρευνας και διακίνησης ιδεών.