Μπορεί να ισχύει για τους γερμανούς ποδοσφαιριστές, όπως ορκιζόταν ο Γκάρι Λίνεκερ. Δεν ισχύει όμως για τους γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες: στο τέλος δεν κερδίζουν αυτοί, κερδίζουν οι άλλοι. Οι επίγονοι του Βίλι Μπραντ και του Χέλμουτ Σμιτ μετρούν συνεχώς ήττες. Και όπως γνωρίζουν όλοι, από το ποδόσφαιρο έως την πολιτική, η ήττα φέρνει εσωστρέφεια και γκρίνια. Με άλλα λόγια, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι στα καλύτερά της. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το σημερινό ταξίδι της Φώφης Γεννηματά στο Βερολίνο στερείται νοήματος. Το αντιλαμβάνεται κανείς, κατ’ αρχάς, από τα πρόσωπα που θα συναντήσει. Το ένα είναι η πρόεδρος του SPD Αντρέα Νάλες, το άλλο ο υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος Ολαφ Σολτς (φωτογραφία). Γιατί έχει σημασία; Οχι μόνο επειδή στη γερμανική πρωτεύουσα χτύπησε κάποτε για πρώτη φορά η καρδιά της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά κι επειδή, ποδοσφαιρικά μιλώντας, μπορεί οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες να σέρνονται εντός έδρας, αλλά εκτός έδρας εξακολουθούν να παίζουν μπάλα. Και παίζουν σε πολλά γήπεδα. Και στο γήπεδο της πολιτικής και σε εκείνο της οικονομίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή