Πληγές και επουλώσεις

Η συνταγματική αναθεώρηση θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με επούλωση και όχι με πληγή. Να γίνεται έπειτα από εκτεταμένη συζήτηση, στην αρχή μιας κοινοβουλευτικής θητείας, να βασίζεται σε ευρείες συναινέσεις και να ψηφίζεται με μεγάλη πλειοψηφία. Τίποτα, όμως, δεν ταιριάζει περισσότερο σε μια κυβέρνηση – «κουρελού» από μια διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης με ξέφτια. Από τη μία, η προσπάθεια καθοδήγησης του νομοθετικού σώματος – δεν θα αποφασίζετε, κύριοι, μόνο τις διατάξεις υπό αναθεώρηση, αλλά και την κατεύθυνσή τους. Ετσι ώστε, όταν η επόμενη κυβέρνηση (συνταγματικώς πράττοντας) δεν τη λάβει υπόψη της, η σημερινή θα βρει πάτημα να μιλήσει για συνταγματική εκτροπή. Η οποία μπορεί μεν να υπάρχει μόνο στο μυαλό της, αλλά θα δώσει εκ νέου αφορμή για τα γνωστά σχόλια περί «Ακροδεξιάς» και «συντήρησης». Από την άλλη, η απίθανη εξήγηση περί fake news του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ για το πισωγύρισμα στην πρόταση για τη διάταξη που αφορά την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Λες και δεν είναι σαφές τι διακυβεύεται όταν ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δεσμευτεί από τώρα ότι θα ψηφίσει εκ νέου τον Προκόπη Παυλόπουλο, όχι μία, αλλά τρεις φορές.