Το ερώτημα γιατί η Ελλάδα βρέθηκε το 2009 εκτός αγορών, υποχρεωμένη να ζητήσει την ελεημοσύνη των απρόθυμων εταίρων της για να αποφύγει την τυπική χρεοκοπία, είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να έχει εύκολη, απλή ή μονοσήμαντη απάντηση. Μα στο ερώτημα, γιατί η Ελλάδα απέτυχε να διαχειριστεί τη δυστυχία της, η απάντηση δεν είναι διόλου περίπλοκη. Η Ελλάδα χρειάστηκε τριπλάσιο χρόνο και πολλαπλάσια προσπάθεια από ό,τι οι άλλες χώρες της ευρωζώνης, που πιάστηκαν στην ίδια παγίδα, για να επιτύχει πολύ φτωχότερα αποτελέσματα. Και υπέστη ασύγκριτα μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή (θυμίζω για παράδειγμα: η Ιρλανδία στα χρόνια του Μνημονίου της είχε ελαφρά αύξηση του ΑΕΠ, η Πορτογαλία μείωση 3,4%, η Ελλάδα έχασε το 25%) και πολλαπλάσιο πόνο. Γιατί;  Επειδή το πολιτικό της σύστημα αποδείχθηκε ανίκανο να οργανώσει τις συναινέσεις που στις άλλες χώρες ήταν αυτονόητες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή