Αν ήθελε κάποιος να αντιπαραβάλει, ως προς την ορθότητα της μεθόδου και την εγκυρότητα των συμπερασμάτων, δύο μελέτες συγκριτικού περιεχομένου με σημείο αναφοράς τον ίδιο συγγραφέα, δύσκολα θα εύρισκε πιο αντίθετες περιπτώσεις από τα βιβλία της Μάρας Ψάλτη και της Μαρίας Χατζηαποστόλου, που κυκλοφόρησαν και τα δύο στην Αθήνα το 2017. Το πρώτο τιτλοφορείται Νίκος Καζαντζάκης – Κ. Γ. Καρυωτάκης, Η «Αισιοδοξία» ως αντεστραμμένη Ασκητική (Μικρή Αρκτος)· το δεύτερο Οταν ο Νίκος Καζαντζάκης συνάντησε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (Εκδόσεις Αρμός). Για τη σύγκριση συνηγορούν και τα εργοβιογραφικά στοιχεία. Η πρώτη είναι υποψήφια διδάκτωρ, το έναυσμα για το βιβλίο της υπήρξε μια μεταπτυχιακή σεμιναριακή εργασία και έχει επιπλέον επιμεληθεί φιλολογικά την έκδοση Κωστή Παλαμά: Σημειώματα στο περιθώριο, Αθήνα 2018, Εκδόσεις Πατάκη. Η δεύτερη είναι πρόσφατη διδάκτωρ (2016), το βιβλίο της είναι (σχεδόν αυτούσια) η διδακτορική διατριβή της και το 2013 δημοσίευσε, επίσης στις «Εκδόσεις Αρμός», τη μελέτη Το πρόσωπο του Χριστού στον Νίκο Καζαντζάκη (μεταπτυχιακή εργασία).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή