Ποτέ σαν άλλοτε!

Πριν από δύο χρόνια, φίλος και παλαιός συνάδελφος φιλόλογος που εργαζόταν στα ερευνητικά κέντρα της Ακαδημίας Αθηνών μού ταχυδρόμησε φωτοτυπημένα τρία χειρόγραφά μου του 1956, όταν ήμουν στο πρώτο έτος της Φιλοσοφικής Σχολής. Ηταν τρία παραμύθια από τρεις γριούλες (μια από την Αταλάντη, μια από τα Τρίκαλα και μια από την Καλαμπάκα) που αφηγούνταν κι εγώ κατέγραφα (πού τότε μαγνητόφωνο). Ηταν υποχρεωτική εργασία που μας έδινε το δικαίωμα να πάρουμε υπογραφή από τον μεγάλο έλληνα λαογράφο Γεώργιο Μέγα ώστε να προσέλθουμε στις τμηματικές εξετάσεις της Λαογραφίας. Δεν αρκούσε τότε η προφορική εξαντλητική εξέταση στη διδαχθείσα ύλη που περιεχόταν στο βιβλίο του καθηγητή. Σπεύδω εδώ να πω ότι το βιβλίο ήταν πολυγραφημένες σημειώσεις σημαντικών συναδέλφων φοιτητών που είχαν την άδεια να στενογραφούν τα μαθήματα, να τα καθαρογράφουν, να τα θέτουν υπόψη του καθηγητή και κατόπιν εγκρίνονταν, τυπώνονταν στον πολύγραφο, δένονταν πρόχειρα σε σώμα και πωλούνταν στους φοιτητές – και ήταν για άπορους, έξοχους συναδέλφους φοιτητές ένας καλός πόρος ζωής, σε εποχή που πληρώναμε δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο και αγοράζαμε τα βιβλία.