Το rescEU ενισχύει τους μηχανισμούς αλληλεγγύης

Οι φονικές πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2017 ανέδειξαν τις ελλείψεις του υπάρχοντος Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας. Λόγω εκτεταμένων πυρκαγιών σε όλη τη Νότια Ευρώπη, καμία χώρα δεν μπορούσε να στείλει βοήθεια στην Πορτογαλία. Πάνω από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατομμύρια στρέμματα κάηκαν εκείνη την περίοδο. Για αυτόν τον λόγο λίγο καιρό μετά ξεκινήσαμε τον διάλογο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αναβάθμιση και ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας όπου και συμμετείχα ως εισηγητής για τη Σοσιαλιστική Ομάδα. Κανείς ωστόσο δεν μπορούσε να φανταστεί ότι πριν ακόμα ξεκινήσουμε τις διαπραγματεύσεις με την Επιτροπή και το Συμβούλιο, μία ανάλογη τραγωδία θα εκτυλισσόταν αυτή τη φορά λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία, κατέστησαν σαφές ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα ως παράγωγα της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη γεγονός και καμία χώρα δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Οπως πολύ σωστά είχε αναφέρει και ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση να μπορεί «να κάνει κάτι παραπάνω από το να συλλυπείται τους συγγενείς των θυμάτων». Στη συμφωνία που καταλήξαμε ως Κοινοβούλιο μαζί με το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ψηφίσαμε πριν από κάποιες ημέρες στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, διαμορφώνουμε το θεσμικό πλαίσιο για τη δημιουργία ενός πραγματικά Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος θα λειτουργήσει σαν ένα εργαλείο αλληλεγγύης προς τα κράτη που αντιμετωπίζουν έντονες φυσικές καταστροφές.Συγκεκριμένα, δημιουργούμε μια δεξαμενή μέσων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα ονομάζεται rescEU και θα είναι επιπλέον των μέσων που διαθέτουν τα κράτη-μέλη. Τα μέσα αυτά, στα οποία κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων σιγουρέψαμε ότι θα περιλαμβάνονται και πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, θα αγοράζονται από τα κράτη-μέλη με συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση που θα κυμαίνεται από το 80% έως το 90% των εξόδων αγοράς, συντήρησης, επισκευών και άλλων. Αν και θα ανήκουν στα κράτη-μέλη και τα οποία θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν και για τις εθνικές τους ανάγκες, όταν θα υπάρχει ανάγκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα είναι έτοιμα να βοηθήσουν εκεί που χρειάζεται.