Η συζήτηση για την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος περί μη κρατικών πανεπιστημίων επανάφερε τις ανησυχίες εσωστρεφών και αναχρονιστικών κύκλων που θέλουν την Ελλάδα τη μόνη χώρα στον κόσμο δίχως μη κρατική ανώτατη εκπαίδευση. Οι πανεπιστημιακές συντεχνίες (κυρίως της Αριστεράς αλλά όχι μόνο) σκιάζονται μήπως και αμφισβητηθεί η για χρόνια ανεξέλεγκτη ακαδημαϊκή κυριαρχία τους. Η πλειοψηφία της άρνησης της κατάργησης του άρθρου 16 αφορά σε ακαδημαϊκά αφανείς μετριότητες που τρέμουν την αξιολόγηση, τη σύγκριση του επιστημονικού τους έργου, την επιστημονική άμιλλα. Είναι επίσης αυτοί που το έργο τους στο πανεπιστήμιο είναι σχεδόν ανύπαρκτο γιατί αφιερώνουν τον χρόνο τους στα ιδιωτικά τους επαγγέλματα. Αυτοί που εξελέγησαν στο πανεπιστήμιο δίχως ακαδημαϊκό έργο, εξαργυρώνοντας την πίστη τους σε κόμματα, με την ψήφο δηλαδή των κομματικών συντρόφων τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή